La clemenza di Tito in Düsseldorf

In Düsseldorf zijn de operazalen nog gewoon open, zij het voor een beperkt publiek met mondmaskers. Maar, in tegenstelling tot bij ons, zijn er op het podium geen maskers te bekennen, zelfs niet voor het koor. Gisteren zag ik er hun nieuwe productie van La clemenza di Tito.

Tito (foto © Bettina Stöß)

Regisseur Michael Schulz heeft een vrij statische productie gemaakt in een eenheidsdecor van Dirk Becker, een hedendaagse opslagplaats met houten kratten waar ook een paar bustes van Romeinse keizers staan. Schulz doet op zich weinig schokkends, alleen op het einde van de voorstelling heeft Tito amper zijn rug gedraaid, of Publio laat iederen executeren, zelfs Annio en Servilia. De vergevingsgezindheid van Tito straalt duidelijk niet af op zijn militair apparaat.

De Rheinoper heeft een dubbele bezetting voorzien, onder leiding van Wolfgang Wiechert. Zeker voor een Mozartopera is het evident dat de zangers volledig gerecruteerd worden uit het eigen ensemble.

De Finse tenor Jussi Myllys beschikt over een typische Mozartstem waarmee hij overtuigend expressie geeft aan zijn grote aria "Se all'impero, amici Dei", al gaan de vocale loopjes wel niet altijd even soepel. De dramatische tegenhanger en aanstookster van het hele gebeuren, de quasi-onmogelijke rol Vitellia, werd gezongen door Luiza Fatyol. Ze is op haar best in de recitatieven. Aan de uiteinden van haar stem is ze minder overtuigend met onhoorbare lage noten en een hoog register dat wat hard klinkt.

Zoals gewoonlijk was de mezzo Maria Kataeva weer de ster van de avond als Sesto, met een mooie "Parto, parto" (ze kreeg op het podium repliek van de obligate klarinet) en een gepassioneerde "Deh per questo istante solo". Bij de kleinere rollen viel Anna Harvey op als Annio, gezongen met een warme, donkere mezzo.

Publicatie: donderdag 30 december 2021 om 09:38
Rubriek: Opera