Rosina Fabius, Robert Holl en Marlis Petersen in Zeist

Het is even afkicken... na de overdaad aan recitals gisteren en eergisteren, stonden vandaag slechts twee liedrecitals op het programma in Zeist.

In de namiddag kregen we, de zondag indachtig, een religieus getint programma met Rosina Fabius en Robert Holl. Fabius zong vanop het balkon met Niels Fischer aan het kerkorgel. Vier geestelijke liederen van Bach en In der Zeit sprach der Herr Jesus van Schubert openden het concert en kregen een integere vertolking met de warme mezzo van Fabius. Het Schubertwerk hoorden we trouwens in een bewerking van Robert Holl, gevolgd door zijn orgellied Jerusalem. Fabius' deel eindigde met een paar "echte" liederen van Hugo Wolf waaronder de twee laatste liederen uit het "geistliche" deel van het Spanisches Liederbuch, maar ook Mörikes Schlafendes Jesukind en uiteraard Gebet pasten in het thema. Al moet ik wel zeggen dat deze liederen met orgel minder goed werken, omdat ze allemaal een nogal gezapige sfeer leken te krijgen.

In het tweede deel kreeg Robert Holl het gezelschap van pianist Roger Braun. De Zwei ernste Gesänge für Bariton und Klavier van ene Rudi Stephan waren me totaal onbekend, maar het zijn twee interessante liederen (vooral het tweede, Memento Vivere) die goed pasten bij het vervolg. Nu, dit was een recital met hoofdzakelijk nostalgisch applaus voor wat ooit geweest is. Robert Holls stem wil niet altijd meer mee met wat hij in gedachten heeft. Dat is des te meer nodig voor monumentale liederen als die van Wolfs Michelangelo-Lieder of Brahms' Vier Ernste Gesänge, dat hij geëmotioneerd eindigde. Aansluitend op dit recital kreeg hij het erelidmaatschap van het Wagnergenootschap aangeboden - rijkelijk laat, vind ik - voor zijn Wagnervertolkingen zoals Gurnemanz of Hans Sachs (de enige Wagnerrol die ik hem ooit heb horen zingen). Holl zou nog een bedankje zingen, maar door de emoties is dat er niet meer van gekomen.

(foto © Yiorgos Mavropoulos)

's Avonds hoorden we een recital van Marlis Petersen en Matthias Lademann. Het programma bestond uit een selectie uit hun Innenwelt-CD en was - op één lied na - identiek met de semi-scenische opvoering die in het voorjaar vanuit Frankfurt gestreamd werd.

Met vier liederen per hoofdstuk voerden ze ons naar onze innerlijke gevoelswereld, vertrekkend van de nachtelijke dromen in onder andere een intense Die Nacht van Strauss. Net zoals op de CD, was het Franse hoofdstuk "Mouvement Intérieur" het sterkste met een hemels lichte A Chloris of een aangrijpende Chanson triste.

Met Träume als bisnummer bleven ze in de innerlijke droomwereld... en zo kregen we toch nog een streepje Wagner.

Publicatie: zondag 24 oktober 2021 om 22:06
Rubriek: Liedrecital