Graham Johnson in deSingel (1/2)

De liedpianist Graham Johnson is twee opeenvolgende dagen in Antwerpen en stelt in evenveel recitals vier jonge zangers voor. Vandaag waren dat de sopraan Lydia Teuscher en de bariton Norman Patzke. Ze voerden Wolfs geniale Italienisches Liederbuch uit... met Graham Johnson uiteraard zelf aan de piano.

De zaal van deSingel zat spijtig genoeg nog niet halfvol. Mensen komen blijkbaar niet graag buiten voor (nog) onbekende zangers. Terwijl het net die liedrecitals zijn die soms het interessants zijn, omdat die jonge zangers meestal nog enig respect voor de componist hebben. Het gevaar bestaat natuurlijk dat het vocale aspect nog niet helemaal op punt staat. In dit recital was de kwaliteit gemengd.

Lydia Teuscher wil ik direct in een volledig solo-recital horen. Ze heeft een mooie expressieve stem. De laagte is wel niet altijd even zeker, maar - en dat is eigenlijk belangrijker - ze heeft meteen contact met het publiek dankzij een niet-overdreven mimiek en beheerste gebaren. In het Italienisches Liederbuch heeft de zangeres natuurlijk wel de leukste liederen waarmee ze gemakkelijker dan haar mannelijke collega kan scoren door allerlei knipoogjes rond te strooien. Maar dan moet je het nog wel doen ook... zonder in slapstick te vervallen. En Lydia Teuscher kan dat.

Het is anders gesteld met Norman Patzke. Om te beginnen is hij vocaal minder sterk. Hij heeft een idiosyncratisch timbre dat deels te wijten is aan een open voorwaartse stem. Daardoor klinkt hij soms licht nasaal en lijkt het alsof zijn stem soms alle kanten wil opgaan. Maar de momenten dat hij binnen een beperkt expressief bereik kan blijven, klinkt het wel goed. Ik denk bijvoorbeeld aan "Und steht ihr früh am Morgen auf" of "Benedeit die sel'ge Mutter", alhoewel hij voor dat laatste lied zijn stem niet voldoende breed kan uitspreiden. Hij heeft wel één lied - "Geselle, woll'n wir uns in Kutten hüllen" - waarin hij zich volledig zou kunnen laten gaan. Hij beseft wel dat er vanalles gebeurt in dat lied, maar in zijn uitvoering is er weinig te merken van de combinatie van kolder, stemtypetjes en dronkemanspraat.

Maar het was toch een boeiend recital, in tegenstelling tot bijvoorbeeld de uitvoering van het "Italienisches Liederbuch" door Isokoski en Skovhus een tijdje terug. En Lydia Teuscher is een naam om te onthouden.

Publicatie: donderdag 20 januari 2005 om 23:14
Rubriek: Liedrecital