Katharina Konradi in Schwarzenberg

Op een paar liedrecitals in Hohenems na werden vorig jaar alle Schubertiades afgelast. Maar vandaag - na twee jaar stilte - klinkt er weer muziek en applaus in de Angelika-Kauffmann-Saal. Het openingsrecital van Katharina Konradi was meteen een schot in de roos.

(foto © Schubertiade Schwarzenberg)

Een van de (weinige) voordelen van de coronaperiode was dat allerlei concertzalen concerten zijn gaan beginnen streamen en daardoor waren er een aantal corona-ontdekkingen. Ik denk dan aan namen als Fleur Barron, Ema Nikolovska of Fatma Said. Allemaal jonge zangeressen die online indruk gemaakt hebben, maar die ik nog niet live gehoord had.

Katharina Konradi hoort ook in dat lijstje thuis, na haar gehoord te hebben in de streams vanuit de Wigmore Hall en de Boulez-Saal. Ik had haar nog niet vandaag verwacht - ze was pas later tijdens de Schubertiade geprogrammeerd in een kwartetliedrecital - maar ze sprong vandaag in voor Christiane Karg die afgezegd had omwille van haar tweede zwangerschap.

Konradi begon en eindigde het recital met een selectie Schubertliederen die volledig overlapte met het programma van haar recital in Berlijn. Ze is een statische liedzangeres, waarmee ik bedoel dat ze zo goed als geen nodeloze bewegingen maakt. Maar alles wat ze wil uitdrukken doet ze met haar stem en haar gezicht. Die stem is een lichte sopraan, met een mooie en pure lijn, en een uitstekende dictie (toch in het Duits, iets minder in het Frans) en met kleurrijke expressiemogelijkheden. Ik had het gevoel dat ze tijdens de eerste Schubertliederen nog wat haar draai moest vinden, maar ze danste heerlijk door Im Haine en gaf een stralende ode aan de lente in Das Lied im Grünen.

De liederen van Mozart en Strauss die daarna volgden, zijn ook terug te vinden op haar meest recente CD "Liebende" (die ik iedereen kan aanraden trouwens). In de Mozartliederen was ze niets minder dan fenomenaal. Abendempfindung an Laura was een absoluut hoogtepunt. Voor elke strofe vindt ze weer een nieuwe kleur voor de verschillende emoties. Ook in Das Veilchen kon ze me tot tranen toe ontroeren als ze bijvoorbeeld de droefenis over het vertrappeld bloempje in een oogwenk omdraait in vreugde omdat ze onder háár voeten sterft. Een volbloed Mozartzangeres.

Van de Strauss-liederen is vooral Leises Lied vermeldenswaard. Niet in het minst door het verbluffende pianississimo begin van Wolfram Rieger op de piano, wat Konradi perfect volgde. Voor het slot van het lied zetten ze er nog een p'tje bij... Zoals altijd is Rieger een geniale liedpianist. Is het niet in het getokkel van Faurés Mandoline dan wel in de begeleiding van de twee Suleika-liederen, die klonken zoals ik ze nog nooit gehoord heb met onder andere een fonkelend getrippel in de West-Suleika. We kregen nog een koketterende Fischerweise en een adembenemende Nacht und Träume als bisnummer.

Publicatie: zaterdag 21 augustus 2021 om 23:59
Rubriek: Liedrecital