Katharina Konradi in Wigmore Hall*

De Kirgizische sopraan Katharina Konradi en de pianist Joseph Middleton gaven deze avond een liedrecital in Wigmore Hall. Ik had Konradi nog nooit eerder gehoord, maar ze is een echte ontdekking.

Katharina Konradi heeft niet alleen een wonderbaarlijk mooie stem, maar ze zingt de liederen ook met een natuurlijke evidentie, zonder extremen op te zoeken. Daarbij raakt ze telkens de juiste sfeer van het lied. Haar dictie en uitspraak zijn daarenboven uitstekend, een paar Franse schoonheidsfoutjes niet te na gesproken.

Centraal in het programma stond de wereldcreatie van The Imaginary Photo Album, vier liederen van de Amerikaanse componiste Lori Laitman over de kindertijd, gezien vanuit het standpunt van de moeder. Dat begint al vanaf het allerprilste begin met Ultrasound. Een heerlijk slaapliedje Little Blue Pigeon wordt zonder begeleiding gezongen, inclusief mooi geneurie van Konradi. Listening to Peter and the Wolf with Jason, Aged Three is een leuk lied, waarin de thema's van Prokofievs "Peter en de Wolf" passeren. Het eindigde met The Imaginary Photo Album en een moment van nostalgie. Alles bij elkaar een melodieuze, goed in het oor liggende, minicyclus.

Ervoor en erna kregen we Mendelssohn (Fanny en Felix) en Tchaikovsky. Ze gaf een overtuigend vocaal pleidooi voor de liederen van Fanny Mendelssohn met haar "Sechs Lieder" (Opus 7) met een sprankelend Eichendorff-lied Frühling of een romantische Du bist die Ruh' (uiteraard beter bekend in de versie van Schubert). Ook in de liederen van Felix Mendelssohn waren er een paar pareltjes te bewonderen. In een fantastische uitvoering van Nachtlied (ook Eichendorff) wekt ze met stralende expressie de nachtegaal voor het ochtendgloren. In Frühlingslied liet ze dan weer een mooie hoogte horen.

Echt ontroeren deed ze met vier liederen van Tchaikovsky op teksten van Aleksej Tolstoy. Het bekende Sred' shumnovo bala zong ze met een mooi glanzende stem en doortrokken van melancholie. Na een passionele To bylo ranneyu vesnoj eindigde ze met Kolïbel'naga pesnya, nog een wiegenlied waarin ze verschillende kleuren vindt voor de moeder en de wind... waanzinnig mooi. De verrassing kwam op het einde met "Zes Franse liederen" van Tchaikovsky (Opus 65). Ik wist zelfs niet dat hij Franse liederen gecomponeerd heeft, maar ze zijn een aangename verrassing en de moeite van het ontdekken waard. Voor het enige bisnummer bleven ze met Serenada bij Tchaikovsky, terug in het Russisch.

Een heel mooi recital, dat de moeite van het bekijken en beluisteren waard is.

Publicatie: zondag 25 oktober 2020 om 22:24
Rubriek: Liedrecital