La clemenza di Tito in het Théâtre des Martyrs

Het jaarlijkse Midsummer Mozartiade Festival is aan zijn vijfde editie toe en daarvoor hebben ze La clemenza di Tito uitgekozen om dit jaar op te voeren in het Théâtre des Martyrs.

Vitellia, Annio, Tito, Publio, Sesto

Zoals gewoonlijk zorgde Eric Gobin voor de regie. Alles speelde zich af rond de gouden troon van Tito. Een opera seria als Clemenza biedt misschien wat minder mogelijkheden dan bijvoorbeeld de Da Ponte-opera's. Hoe dan ook was het een teruggehouden enscenering met minder interactie tussen de protagonisten dan we van hem gewoon zijn.

Gabriel Hollander dirigeerde het Orchestre Royal de Chambre de Wallonie en een bezetting die we ondertussen een Mozartiade-familie zouden kunnen noemen. Shady Torbey is er bijvoorbeeld al elk jaar bij en deze keer zingt hij met zijn zwarte bas het piepkleine rolletje van Publio. De Cosi-zusjes zijn ook weer van de partij. Na Fiordiligi is Servilia ook een relatief kleine rol voor Laura Telly Cambier, die nog altijd een elegante en mooi Mozartzangeres is. Ze harmonieert mooi met de Annio van de jonge, vocaal nog enigszins beperkte, sopraan van Julie Vercauteren.

Van Doraballa naar Sesto is maar een kleine stap. Pauline Claes zingt de rol met een indrukwekkend grote stem. Maar het bleef allemaal nogal monoliet en ze kon me niet echt ontroeren, zelfs niet met "Deh per questo istante". Vitellia is de eigenlijke motor van de hele opera, een kolfje naar de hand van Karen Vermeiren, die hier eerder te horen was als Donna Elvira. In vergelijking met Claes situeert ze zich aan het totaal andere einde van het expressieve spectrum... en dan nog wat verder. Elk woord probeert ze betekenis te geven, waardoor het soms neigt naar vocale overacting, maar het is wel spannend en er gebeurt altijd wel iets. Pas tegen het einde van de voorstelling komt er wat rust met "Non più di fiori", voor mij het vocale hoogtepunt van de avond.

Voor de titelrol hebben ze de Franse tenor Enguerrand de Hys geëngageerd. Hij heeft een goede en ideale Mozartstem, maar aanvankelijk doet hij daar weinig mee. Het volledige eerste bedrijf komt hij nog wat bleek over. Het is pas tijdens de dramatische scène met Sesto dat hij expressief een versnelling hoger schakelt, wat hij doortrekt tot zijn groot clemenza-slot.

Publicatie: vrijdag 25 juni 2021 om 16:58
Rubriek: Opera