La voix humaine in Lissabon*

In Lissabon zit er nog publiek in de zaal... zij het met een paar lege stoelen ertussen. Maar desalniettemin werd vandaag de semi-scenische opvoering van La voix humaine vanuit de grote zaal van de Fundação Gulbenkian ook live gestreamd.

Rond Poulencs monoloog werd extra muziek geprogrammeerd om een en ander in een ruimer kader te plaatsen. Lorenzo Viotti (zoon van Marcello Viotti) dirigeerde de ouverture van "My Fair Lady" met het Orquestra Gulbenkian . De zangeres van de avond, de mezzo Marina Viotti (zus van Lorenzo), bracht ons naar Parijs met Saties "Je te veux" en twee nummers van Edith Piaf - "Mon Dieu" en "Padam, padam" - gezongen met microfoon.

Op een half verduisterd podium werd alles in gereedheid gebracht voor de enscenering van Vincent Huguet: een ligzetel, een kaptafel en uiteraard een telefoon. Marina Viotti vereenzelvigt zich volledig met de bedrogen vrouw. Ze zingt perfect verstaanbaar Frans, tenminste zolang ze niet occasioneel overstemd wordt door het orkest. Aanvankelijk is haar vertolking nogal snel emotioneel. Maar na een woedeuitbarsting komt het ontroerend lyrisch moment met een hartverscheurende climax die doet denken aan Dialogues des Carmélites. Daarna bedaart ze en lijkt ze te berusten in haar lot. Die verstilling zuigt je volledig mee in haar vertolking tot de ultieme "Je t'aime".

Een abrupte overgang naar een "Salve Regina" vanuit de inkomhal en "Smile" van Charlie Chaplin leek misschien een goed idee op papier, maar was vooral overbodig. Maar voor de rest was deze La voix humaine een virtueel uitstapje naar Lissabon waard.

Publicatie: vrijdag 4 december 2020 om 21:30
Rubriek: Opera