Falstaff in München*

Oorspronkelijk was de première eind vorig seizoen voorzien. Maar met zes maanden vertraging ging de nieuwe Falstaff-productie in München vandaag toch in première... nog altijd in een lege zaal, en enkel online.

Pistola, Falstaff, Bardolfo (foto © Wilfried Hösl)

De enscenering van Mateja Koleznik vervangt de schitterende productie van Eike Gramss. Het is niet noodzakelijk een verbetering. Het decor bestaat uit drie rijen deuren die heen en weer schuiven. Koleznik situeert alles in de jaren '70 van vorige eeuw in een casino/hotel. De deuren zijn doorkijkjes naar de speel- en danszalen, worden kamertjes waar Nanetta en Fenton zich verstoppen of kasten waar Meg Page haar schoenencollectie bewaart. Wat me wel onmetelijk stoorde, was dat ze het nodig vond om het derde bedrijf, vanaf de huwelijksscène tot en met de slotfuga, als een vooraf opgenomen Zoom-vergadering te ensceneren.

De bezetting werd aangevoerd door Wolfgang Koch. Aanvankelijk vond ik hem wat te bassig klinken voor Falstaff en miste hij de frivoliteit voor "Va, vecchio John". Maar hij groeide in de rol zodat hij toch sympathie kon opwekken tijdens "Mondo ladro". Boris Pinkhasovich en Ailyn Pérez waren een degelijk, doch geen uitzonderlijk, Ford-koppel. Bij de andere "vrolijke vrouwtjes" viel Elena Tsallagova op als een etherische Nanetta.

Publicatie: woensdag 2 december 2020 om 22:01
Rubriek: Opera