7 Deaths of Maria Callas in München*

Deze week ging het "operaproject" van Marina Abramovic 7 Deaths of Maria Callas in München in première. De voorstelling van vandaag werd live gestreamd. Yoel Gamzou dirigeerde het ruim opgestelde Beierse Staatsorkest.

Maria Callas (foto © Wilfried Hösl)

De voorstelling bestaat uit acht scènes. In de eerste zeven scènes krijgen we zeven aria's te horen uit zeven opera's die Callas gezongen heeft en waarin de vrouwelijke protagonist op het einde sterft. Elke aria wordt door een andere jonge zangeres gezongen, die centraal op het podium staat. Achter haar wordt op een groot scherm een film vertoond met Marina Abramovic en Willem Dafoe die de sterfscène van de diva spelen, zij het soms op een originele manier. Elke scène wordt ingeleid met een korte Engelse tekst van Petter Skavlan, die door Abramovic ingesproken werd en door de luidsprekers gestuurd wordt.

Abramovic is ook de hele tijd aanwezig op het podium, liggend in een bed. In de achtste scène verandert het decor in het Parijse appartement waar Callas in 1977 overleed... en wordt Abramovic zelf Callas voor de ultieme sterfscène. Deze scène wordt muzikaal begeleid met muziek van de Servische componist Marko Nikodijevic. Hij heeft ook een ouverture gecomponeerd die organisch overgaat in de muziek van Verdi van de eerste scène. Tussen de scènes vult de zaal zich met een "soundscape" met een wolkenfilm op de achtergrond.

Violetta (foto © Wilfried Hösl)

De eerste twee scènes zijn ikonische Callas-rollen: Violetta (de Lissabon-Traviata was trouwens mijn eerste Callas-ontmoeting) en Tosca. Hera Hyesang Park zingt "Addio, del passato" met stijlvolle portamenti en een mooie zuivere lijn, een lamento-klank zorgt voor ontroering. In de video zien we Alfredo bij de stervende Violetta. Selene Zanetti kon me minder overtuigen in "Vissi d'arte", terwijl achter haar Abramovic van een wolkenkrabber springt.

De volgende drie rollen worden minder met Callas geassocieerd. Leah Hawkins zingt Desdemona's "Ave Maria" (zonder het Wilgenlied). Ze heeft een interessante stem die ik liever in Tosca gehoord had. Otello hangt slangen over Desdemona, die haar wurgen... Vervolgens zong Kiandra Howarth een passionele "Un bel di, vedremo" terwijl Butterfly zelfmoord pleegt door onbeschermd een Japanse radioactieve zone in te lopen. De enige Franse rol was Carmen. Nadezhda Karyazina zong de Habanera met een mooie diepte, al schettert haar hoogte wat.

Tenslotte twee grote belcanto-rollen: Lucia en uiteraard Norma. Adela Zaharia zong Lucia's waanzinscène "Il dolce suono" met een volle lyrische sopraan en was de enige die tussendoor een applausje kreeg van het 500-koppige publiek. Ik was niet echt kapot van de "Casta Diva" van Lauren Fagan. De aria ging over in een lawaaierige "soundscape" terwijl het doek sluit om de decorwissel naar Callas' appartement mogelijk te maken. Als het doek terug opengaat ligt Abramovic alias Callas nog altijd in haar bed, en horen we haar stem met haar laatste herinneringen terwijl ze door wat foto's bladert en het venster opent om de Parijse lucht binnen te laten. De parallel met La traviata waarmee de avond begon, is ongetwijfeld niet toevallig. De zeven zangeressen komen terug om de kamer op te ruimen. De laatste zet een platenspeler op en we horen opnieuw "Casta diva", deze keer gezongen door Callas zelf. Ze blijft toch ongeëvenaard in deze rol...

De uitzending kan vanaf maandag nog een maand (her)bekeken worden op de Beierse staatsoper.tv.

Publicatie: zaterdag 5 september 2020 om 20:56
Rubriek: Opera