Cardillac in Antwerpen

Opera Vlaanderen heeft de laatste jaren al verschillende onbekendere 20ste eeuwse opera's terug op het programma gezet. Gisteren zetten ze die missie verder met Hindemiths Cardillac, een werk dat ik nog nooit gehoord had.

Cardillac, Die Dame (foto © Annemie Augustijns)

Cardillac is één van "Hoffmanns vertellingen" en handelt over de goudsmid Cardillac, die geen afstand kan doen van zijn creaties. Hij vermoordt elke koper om zo zijn sieraden terug te krijgen. De opera ging in 1926 in première, maar Hindemith herwerkte de opera in de jaren '50. Opera Vlaanderen voerde de eerste versie op, een voorstelling in drie bedrijven van elk ongeveer een half uur zonder pauze.

Guy Joosten begon zijn operacarrière in de jaren '90 bij de Vlaamse Opera met La Cenerentola. Deze Cardillac zou zijn allerlaatste opera-enscenering in België worden. Hij verplaatst de actie van de 17de eeuw naar de periode van de première en het is uiteraard een donkere enscenering geworden. Het podium bestaat enkel uit twee concentrische vierkanten, die vormen de "brennende Kammer" waarnaar in de openingsscène verwezen wordt en waar alle andere scènes zich afspelen. In deze wereld is Cardillac een anachronisme, gekleed in barokke kostuums en met een gouden kroon.

Ik verwacht niet dat Cardillac snel in mijn Top 100 terecht zal komen, maar de opera bevat wel wat interessante en zeer gevarieerde muziek. Van bombastische koorscènes schakelt Hindemith vlot over naar het intieme lied "Die Zeit vergeht" van Die Dame - mooi vertolkt door Theresa Kronthaler - of een kamermuzikale pantomime tijdens de eerste moord. Simon Neal zingt de titelrol met zijn karakteristiek Wotan-timbre dat we uit Düsseldorf kennen, maar zorgt ook voor wat lichtere en zelfs komischere momenten.

Publicatie: maandag 4 februari 2019 om 17:05
Rubriek: Opera