La forza del destino in Aken

La forza del destino kan moelijk als een rariteit beschouwd worden... met uitzondering van de oorspronkelijke "Russische" versie van 1862.

Melitone, Padre Guardiano, Leonora, Carlo, Alvaro (foto © Wil van Iersel)

In 1860 kreeg Verdi de lucratieve opdracht om een nieuwe opera te componeren voor Sint-Petersburg. In 1862 ging Forza daar in première. Verdi was nooit helemaal gelukkig met die versie en voor de Milanese opvoering in 1869 maakte hij een paar grondige revisies. Het is deze versie die men meestal hoort, maar in Aken koos men dus voor de eerste versie.

Er zijn drie belangrijke wijzigingen. In 1862 begon de opera met een korte prelude. De nieuwe chef-dirigent in Aken, Christopher Ward, dirigeerde spijtig genoeg toch de bekende ouverture uit 1869, met een halsbrekend tempo. Verder werd het derde bedrijf grondig aangepakt. In 1862 had Alvaro zelfs nog een extra aria "Qual sangue sparsi, orrore". En de opera eindigde oorspronkelijk met de drie protagonisten dood... Alvaro doet een Toscaatje en springt in een ravijn.

In de regie van Jarg Pataki snijdt hij zichzelf de keel over. Voor de rest is het een correcte enscenering op een ronddraaiend plateau waar wisselende wanden voor telkens nieuwe scènebeelden zorgen. Die wanden zijn akoestisch ideaal, maar het maakt dat in de relatief kleine operazaal van Aken de stemmen van de twee protagonisten nog overweldigender overkwamen.

Irina Popova was een indrukwekkende Leonora met mooie spinto-kleuren, aanvankelijk een wat wilde hoogte, en eindigend met een genuanceerd "Pace, pace". Arturo Martín is een brok squillo, maar laat ook zijn piano-kant horen in "O tu che in seno agli angeli". Die extra aria in het derde bedrijf was er echter teveel aan en zijn stem begon te bezwijken. Hrólfur Saemundsson was een variabele Carlo. Bij momenten klonk hij als een Verdi-bariton, maar zijn stijlgevoel zit niet helemaal juist en "Son Pereda" miste lijn. De prijs van de mooiste stem gaat naar Woong-jo Choi die Padre Guardiano met een warme, ronde bas zong. Jennifer Feinstein was tenslotte een degelijke Preziosilla met stevige altnoten.

Publicatie: maandag 31 december 2018 om 09:13
Rubriek: Opera