Eine Nacht in Venedig in Essen

Na Die Fledermaus is Eine Nacht in Venedig ongetwijfeld Strauss' bekendste operette. Anderhalf jaar geleden heeft het Brussels OperetteTheater het nog opgevoerd, maar in de praktijk moet je ervoor naar Duitsland... Essen bijvoorbeeld.

Herzog Guido (foto © Jörg Landsberg)

De regisseur Bruno Klimek heeft een nieuwe productie gemaakt met gemoderniseerde dialogen. Zijn enscenering voelt vrij koel aan. In het eerste bedrijf is dat letterlijk te nemen. Als het doek opgaat, dan zien we een volledig open podium... en het sneeuwt in Venetië. In de achtergrond zien we de gebouwen van het San Marco-plein, die instorten telkens een gigantisch cruise-schip voorbijvaart. Het plein is spiegelglad, wat voor de "nodige" glij- en valpartijen zorgt. Vooral Pappacoda ligt meer op de grond dan dat hij rechtstaat. Als het niet door het ijs komt, dan is het wel omdat hij in het tweede bedrijf ladderzat over het podium zwalpt.

Klimek zorgt voor een paar "running gags". In het eerste bedrijf is dat het vrouwenkoor dat vol verwachting telkens opnieuw het podium overrent terwijl ze "er kommt, er kommt" roepen. Herhalingen kunnen grappig zijn - heel "Allo allo" is erop gebouwd - maar na een half uur is de grap er wel af. Als hij - uiteraard Hertog Guido - dan uiteindelijk aankomt, scheuren ze hem de kleren van het lijf. In het tweede bedrijf doen ze dat nog eens als ze zijn volledig salon plunderen terwijl hij met Annina, alias Barbara, in een zijkamer verdwijnt.

Een tweede herhaling begint op het einde van het tweede bedrijf en duurt zowat het hele derde bedrijf als senator Delacqua tientallen keren "wo ist meine Frau" vraagt. Desalniettemin is het een productie die goed in elkaar steekt, al mist ze Weense flair.

Pappacoda, Ciboletta (foto © Jörg Landsberg)

Johannes Witt dirigeert de orkestratie van Korngold. Halverwege het eerste bedrijf krijgen we tijdens een scènewisseling zelfs een serieuze homp uit de Ring te horen...

Gisteren waren twee van de hoofdrolspelers ziek en werden ze vervangen in de rollen van Annina en Caramello. Regine Sturm maakte meteen indruk als ze via het gangpad de zaal binnenkomt en haar "frutti di mare" aan de man brengt met een mooie glanzende sopraan. Daniel Szeili was een zwakke vervanging. Tijdens de eerste twee bedrijven komt geen enkele hoge noot er goed uit. Maar in het derde bedrijf zingt hij wel een aanvaardbare Lagunen-Walzer.

Guido werd gezongen door Dmitry Ivanchey. Hij heeft wel een betrouwbare tenor, al klinkt hij soms wat dun en hoor ik weinig Weense charme in zijn stem. Martijn Cornet was een uitstekende Pappacoda en Christina Clark zong een charmante Ciboletta met haar zilveren soubrettestem.

Publicatie: donderdag 12 juli 2018 om 07:55
Rubriek: Operette