La Cenerentola in Düsseldorf

Na de Otto Schenk-productie van Der Rosenkavalier, heeft de opera van Düsseldorf een andere legendarische productie uit de kast gehaald: La Cenerentola in de even legendarische productie van Jean-Pierre Ponnelle.

Angelina (foto © Hans Jörg Michel)

Jean-Pierre Ponnelle creëerde deze zwart-wit-productie oorspronkelijk voor de Scala in 1973. Sindsdien is ze in verschillende operahuizen te zien geweest. Er bestaat ook een filmversie van, met Flicka in de titelrol... je moet zelfs niet ver zoeken om die online te vinden.

Deze voorstellingenreeks wordt bijna volledig vanuit het Rheinoper-ensemble bezet, met uitzondering van de prins. Nu, het is waarschijnlijk gemakkelijker om één of andere Wagneropera te bezetten met hun ensemble. Echte Rossini-specialisten zitten er niet in, al brengen ze een meer dan verdienstelijke opvoering als je even abstractie maakt van soms rammelende coloraturen.

Maria Kataeva is bijvoorbeeld een goede Angelina met een mooie, donkere mezzo. Ze heeft een grote en stevige hoogte, maar haar laag register laat soms te wensen over. Haar loopjes, zeker de heel snelle, worden weinig gesteund en geraken niet voorbij de orkestbak. In de ensembles verstopt ze zich iets te vaak. Juan José de León is een Don Ramiro die vanaf zijn entrée indruk maakt met een homogene stem en onverschrokken hoge noten. Maar over de hele voorstelling is hij nogal wisselvallig. Hij staat er wel voor een adembenemende "Si, ritrovarla io giuro". Laimonas Pautienius is een mooie lyrische Dandini, al knetteren zijn coloraturen niet echt. Günes Gürle heeft daarentegen weinig problemen met de ratelmomenten van Don Magnifico.

Publicatie: zondag 8 oktober 2017 om 19:46
Rubriek: Opera