Il Grand' Inquisitor

Pénélope in het PSK

We moeten blij zijn met elke Franse opera die door onze operahuizen geprogrammeerd wordt, zeker als het een onbekend juweeltje als Faurés Pénélope is... zelfs al is het "maar" concertant. Gisteren hoorde ik een uitstekende uitvoering met het Muntorkest onder leiding van Michel Plasson.


Anna Caterina Antonacci als Pénélope in Straatsburg (seizoen 2015-16, productie Olivier Py)

De volledige voorstelling wordt gedragen door Anna Caterina Antonacci. Vorig seizoen heeft ze Pénélope scenisch gezongen in Straatsburg en die ervaring bracht ze mee naar Brussel. De hele avond zit ze in de rol. Zelfs op het moment dat Euryclée, de voedster, Ulysse herkent, staat ze even afzijdig met haar rug naar de twee zangers. Mindere zangers zouden even gaan zitten, ontspannen en wat water drinken. En de enkele keer als ze wel gaat zitten - tijdens Ulysse's "Epouse chérie" - behoudt ze de focus en wordt je gedwongen om haar niet uit het oog te verliezen.

Haar magnetisme breidt zich ook uit naar haar vocale prestaties. Antonacci is het soort zangeres dat dwingt om naar haar te luisteren. Haar frasering, haar perfecte dictie, de overdaad aan kleuren en subtiliteiten maken haar vertolking tot een lange Fauré-liedcyclus. Grandioos is bijvoorbeeld haar grote scène in het eerste bedrijf als ze van "Ulysse, fier époux" evolueert naar "Ulysse, roi puissant"... elke "Ulysse" even teder vertolkt. Voor andere zangers moet het ongetwijfeld lastig zijn om niet in haar schaduw te verdwijnen.

Oorspronkelijk zou Yann Beuron de rol van Ulysse zingen, maar hij werd vervangen door Yves Saelens. Zijn nasale tenor is niet onaardig in het Frans repertoire. Tijdens de eerste twee bedrijven houdt hij goed staande. Maar in het dramatische derde bedrijf zou je eigenlijk eerder een Werther-stem moeten hebben en dan vervaagt Saelens in de achtergrond. Sylvie Brunet-Grupposo was een donkere Euryclée en Vincent Le Texier is een degelijke Eumée, al vond ik hem vrij monotoon. De vijf aanbidders van Pénélope vormden een idiomatisch correcte groep, waarin vooral de Franse tenor Julien Dran als Antinoüs opviel.

Wie deze opvoering wil (her)beluisteren moet op 25 maart afstemmen op Musiq3.

Publicatie: woensdag 1 maart 2017 om 16:35
Rubriek: Opera