De gouden haan in het Muntpaleis

De gouden haan is, na Béatrice et Bénédict, de tweede opera waarmee de Munt heropend zou worden, maar dat is ook deze keer niet gelukt. In tegenstelling tot de meeste andere producties die ik tot nu toe in het Muntpaleis gezien heb, hoop ik dat deze productie van Laurent Pelly later wél eens hernomen wordt in de Munt zelf...

foto © Matthias Baus

Het hoeft niet te verbazen dat de opera's van Rimski-Korsakov tot het standaardrepertoire behoren van het Mariinski- of Bolshoitheater. In onze contreien krijgen we deze opera's echter veel minder zien, al wil het toeval dat Opera Vlaanderen later dit seizoen ook nog zijn Sadko programmeert. De gouden haan lijkt echter wel aan een revival bezig te zijn. Op minder dan twee jaar tijd is dit reeds de derde productie die ik zie, na die van Saarbrücken en Düsseldorf.

Zoals we dat van Pelly gewend zijn, houdt hij zich aan het libretto ondanks een vrij donker decor. In het eerste bedrijf regeert tsaar Dodon vanuit zijn bed, opgesteld op een berg zwarte aarde; dat bed krijgt het onderstel van een tank in het derde bedrijf. Het scènebeeld deed me wat denken aan zijn Parijse productie van La Grande-Duchesse de Gérolstein. In het tweede bedrijf woont de koningin van Shemaka in het raamwerk van een omgevallen tent. Alles is zwart of grijs, met uitzondering van de zilveren koningin en de kleurrijke Haan.

Voor de twee hoofdrollen is er een dubbele bezetting. Ik hoorde gisteren een stevige, zij het wat eentonige, Pavlo Hunka als Dodon. Venera Gimadieva zong de koningin met een voluptueuze sopraan, al moesten haar hoogste noten nog wat opwarmen tijdens de "Hymne aan de zon". Alexander Kravets was een indrukwekkende Astroloog met goede hoge noten. Ook de kleinere rollen waren uitstekend bezet met vooral Sheva Tehoval als het haantje, al moest Alexander Vassiliev als Generaal Polkan wat teveel vechten tegen de ongemakkelijke tentakoestiek.

Publicatie: donderdag 22 december 2016 om 17:48
Rubriek: Opera