Günther Groissböck in Schwarzenberg

Michael Volle had van zijn dokter verschillende weken rust voorgeschreven gekregen en moest dus zijn recital in Schwarzenberg annuleren. Gelukkig toverde Helmut Deutsch de bas Günther Groissböck uit zijn hoed...

foto © Schubertiade Schwarzenberg

Grote bassen zijn sowieso zeldzaam, maar grote bassen die liederen zingen, zijn nog dunner gezaaid. Het is dan ook hoopgevend dat een bas van het kaliber van Günther Groissböck zich aan Schubert waagt. En dat "waagt" kan heel letterlijk genomen worden. Alhoewel hij zijn hand niet omdraait voor Wagnerrollen als Fafner, Hunding of Heinrich, zijn het vijf Schubertliederen die hem de das omdeden.

Hij begon meteen stevig. Prometheus en Grenzen der Menschheit zijn kanjers van liederen en misschien niet ideaal om een recital mee te beginnen. Maar hij zingt ze met zijn grote bas en veel expressie om de woede van Prometheus uit te drukken. Een moment van rust - nu ja - kwam met Ganymed en Wandrers Nachtlied. Kleine details gaven al echter aan dat hij Schubert misschien toch onderschat had... en het zwaarste moest dan nog komen.

De zogenaamde Antikenlieder van Mayrhofer worden vaak als wagneriaans omschreven. Uiteraard in de overdrachtelijke zin: toen Schubert deze liederen componeerde, bouwde de kleine Richard nog kastelen met duplo-blokjes. Het zijn ook liederen die Schubert expliciet voor bas geschreven heeft en waarvan Robert Holl al decennia de verdediger is. Maar er zijn weinig zangers die zoveel liedervaring hebben als Holl en die weten hoe je dit moet doseren. Groissböck heeft trouwens in Wenen bij Holl gestudeerd en zeker bij deze Mayrhofer-Lieder hoor je dat ook af en toe in zijn timbre en frasering.

De opeenvolging van Fahrt zum Hades, Der Sieg, Der entsühnte Orest, Memnon en Auflösung is voor elke zanger een uitdaging. Halverwege begin je echter te voelen dat Groissböck zich begint af te vragen of en hoe hij de pauze zou halen. Auflösung was duidelijk het lied teveel... een versnellend tempo, afwijkende intonatie, gespannen noten en een scheefgetrokken mond gaven aan dat het einde nabij was. Ik kan begrijpen dat hij niet veel ervaring heeft met het opbouwen van een liedrecital, maar een oude vos als Helmut Deutsch had hem toch moeten waarschuwen voor een dergelijk machtig programma en om bijvoorbeeld deze twee groepen te spreiden over een deel voor en na de pauze.

Het tweede deel ging beduidend beter met nog meer Mayrhofer, maar nu minder belastende waterliederen zoals Auf der Donau of het stormachtige Der Schiffer. Daarna volgde nog een groepje met vooral een mooi Schäfers Klagelied. Als enige bisnummer - hij moest 's anderendaags nog Ochs zingen in de Scala - zong hij Gruppe aus dem Tartarus... wat qua dimensies ook niet zou misstaan hebben in het deel voor de pauze.

Publicatie: dinsdag 21 juni 2016 om 14:56
Rubriek: Liedrecital