Lohengrin in Amsterdam

De Nederlandse/Nationale Opera herneemt deze maand de Lohengrin-productie van Pierre Audi. Marc Albrecht dirigeerde het Nederlands Philharmonisch Orkest doorheen een genuanceerde interpretatie.

foto's © Ruth Walz

Veel herinnerde ik me niet meer van deze productie die ik twaalf jaar geleden ook al gezien heb, behalve dat de zwaan vervangen was door een bundel roeispanen. Het is een typische Audi-productie met mooie beelden in een strak decor en Oosters geïnspireerde kostuums.

Het eerste bedrijf is vrij statisch, met het koor dat verticaal opgesteld staat tegen een wand over de volledige hoogte van de scène. In de slotscène van het tweede bedrijf bewegen ze spiraalvormig in een driehoek, vergelijkbaar met de orkaan van twijfel die door Elsa raast.

Maar ook de personenregie bevat allerlei details, zoals Ortrud die Telramunds beschuldiging meelipt als een manipulatieve Lady Macbeth. Ook haar scène met Elsa was heel overtuigend. De Ortrud van Michaela Schuster was trouwens ook vocaal een van de boeiendste vertolkers in deze voorstelling met een bijtende mezzo die ook kan verleiden.

De Lohengrin van Nikolai Schukoff maakte veel minder indruk. De onderste helft van zijn stem is wel goed, maar zijn hoog register is een kleine ramp. Er zit geen kleur in, ze klinkt geforceerd en in het derde bedrijf begint dan ook zijn intonatie te rammelen.

Ook bij Juliane Banse houd ik een gemengd gevoel over. Het zilver in haar stem is vervangen door warme aardkleuren. Op zich hoeft dat geen slechte zaak te zijn, maar het resultaat is wel dat haar stem onherkenbaar geworden is. Ooit was ze gezegend met een fabuleuze dictie, maar ook dat is verleden tijd... ze zong Elsa in een nauwelijks verstaanbaar Duits. Maar gelukkig heeft ze nog wel de flexibiliteit om ook de kleine melismen mooi te zingen.

De lage stemmen waren meer dan uitstekend bezet met Günther Groissböck als een lyrische Heinrich en Evgeny Nikitin als een veelzijdige Telramund.

Publicatie: zondag 23 november 2014 om 22:36
Rubriek: Opera