Cosi fan tutte in deSingel

Iets meer dan twee jaar na Don Giovanni, waagt "The Ministry of Operatic Affairs" zich aan een tweede Mozart-opera. Gisteren ging Cosi fan tutte in première in deSingel. Bart Van Reyn dirigeerde Le Concert d'Anvers. Korneel Hamers was verantwoordelijk voor een amateuristische regie.

De productie begon nochtans met een goed idee. Het hele gezelschap vertrekt voor een fietstochtje, Despina en Don Alfonso op een tandem. Het karakter van Despina wordt goed uitgewerkt als een manusje-van-alles dat fietsen repareert, tenten opzet en Don Alfonso helpt bij zijn weddenschap. Waar de regie echter schromelijk tekortschiet, is in de grotere scènes.

De slotscène van het eerste bedrijf met de zogezegde zelfmoord van Ferrando en Guglielmo en de genezing door dokter Despina is gewoon rommelig. Tijdens het duet van Fiordiligi en Dorabella wordt alle moeite gedaan om de aandacht af te leiden. De koorregie is te gek voor woorden met belachelijke dansjes en ridicule poses. Een gigantisch drolvormig springkasteel doet ook geen goed. In het universum is er misschien wel plaats voor tenenkrullende slapstick, maar in dit geval doet ze afbreuk aan de genialiteit van de partituur die Mozart geschreven heeft.

Gelukkig wordt er behoorlijk goed gezongen. An De Ridder zingt een uitstekende Fiordiligi. Zelfs in een aria als "Come scoglio" komt ze weinig problemen tegen en ze kon ontroeren met "Per pietà". Sharon Carty is daarentegen vooral een luide Dorabella met een stem die glanst als een biljartbal. Maar biljartballen zijn meestal éénkleurig, waardoor haar vertolking weinig kon boeien. Het helpt niet dat ze "Smanie implacabili" liggend moest zingen als een platte opblaaspop terwijl ze door Fiordiligi met een fietspomp opgepompt werd.

Peter Gijsbertsen was indertijd een vrij zwakke Don Ottavio. Zijn Ferrando is iets beter, maar zijn stem blijft problematisch. Marcus Farnsworth zong wel een fantastische Guglielmo met een mooie ronde lyrische bariton. Liesbeth Devos zong een lichtjes rommelige "Una donna a quindici anni" en doet vocaal weinig met de dokter, maar voor de rest is ze een ideale Despina. Maar het is Werner Van Mechelen die iedereen naar huis zingt. Ondanks zijn Wagnerrollen zingt hij nog altijd een stijlvolle Mozart. Don Alfonso is mogelijk zelfs de beste rol die ik ooit van hem gehoord heb, met een prachtige tekstvertolking in de recitatieven.

Publicatie: zaterdag 6 februari 2016 om 10:21
Rubriek: Opera