Akhnaten in Antwerpen

Samen met Einstein on the beach en Satyagraha vormt Akhnaten van Philip Glass een trilogie van portretopera's. De opera werd in 1984 gecreëerd in Stuttgart. Bij Opera Vlaanderen ging gisteren de eerste scènische productie in België in première.

foto's © Annemie Augustijns

Akhnaten speelt zich af in het Egypte van de 14de eeuw voor Christus en vertelt, min of meer, de geschiedenis van farao Achnaton, van zijn opkomst tot ondergang. Hij schafte het meergodendom af en installeerde de zonnegod Aton als enige god. De muziek van Philip Glass is meteen herkenbaar als een continue stroom van zich oneindig repeterende melodietjes op meestal Egyptische teksten. Het duurde even - ongeveer het volledige eerste bedrijf - vooraleer ik mee was met de muziek.

Regisseur Nigel Lowery heeft zich voor het scènebeeld laten inspireren door de zwart-witte houtsneden van Frans Masereel. In een zwarte spookstad op een draaiplateau duiken karikaturale figuren op: een rat, een hoertje, een drugsverslaafde. De wereld van Akhnaten, zoals die getoond wordt in het derde bedrijf, bestaat uit een veelkleurige scène die sterk contrasteert met de stad. Ook de goudkleurige kostuums van Walter Van Beirendonck zorgen voor het nodige contrast. In tegenstelling tot Lowery heeft hij zich wel laten inspireren door het oude Egypte.

Ik was niet helemaal overtuigd door deze enscenering. Vooral de behandeling van de verteller, gespeeld door Geert Van Rampelberg, kwam rommelig en onduidelijk over. Vaak zit hij ergens verborgen in de stad, maar zijn beeld wordt geprojecteerd op een reclamebord van de stad. Volgens het libretto zou hij Amenhotep, de overleden vader van Akhnaten, zijn... maar in deze productie wordt gesuggereerd dat hij ook het alter-ego is van Akhnaten.

De titelrol werd gezongen door Tim Mead. Voor een contratenor heeft hij een grote stem die de zaal probleemloos vult. Zijn grootste moment komt op het einde van het tweede bedrijf als hij - "in de taal van het publiek" (Nederlands, niet Antwerps) - de "Hymne aan Aton" zingt in een plechtige Gij-vorm. Zijn vrouw Nefertiti werd gezongen door Kai Rüütel met warme mezzo die mooi harmonieert met die van Mead.

Publicatie: zaterdag 14 februari 2015 om 13:33
Rubriek: Opera