The merry widow in Kinepolis

Je kan je vragen stellen bij de beslissing om een dialoogrijke operette als Die lustige Witwe op te voeren in een gigantisch huis als de Met. Ik kan me daarom voorstellen dat, wat de dialogen betreft, de cinema-versie voor een keer beter werkt dan de live-versie.

foto © Ken Howard

In de Met werd Lehars operette opgevoerd in een nieuwe Engelse vertaling van Jeremy Sams als The merry widow, die soms wat knullig overkomt. Susan Stroman heeft haar sporen vooral verdiend op Broadway. Haar klassieke productie wordt gekenmerkt door grootse decors en luxueuze kostuums. Van de dubbele bodems blijft wel niet veel over, maar dat zal ook wel een deel aan de vertaling liggen. Hoedanook is het een wervelende productie.

Ik ben geen grote fan van Renée Fleming, maar werd positief verrast door haar vertolking van Hanna Glawari. Ze komt geloofwaardig over, al is er nog wat werk aan haar danspasjes. Het idee om voor haar in het derde bedrijf "Liebe, du Himmel auf Erden" uit Paganini tussen te voegen, vond ik een geslaagd idee. Het geeft Fleming een extra moment om te schitteren op een moment dat de operette anders snel afgehaspeld wordt om tot de finale te komen.

Nathan Gunn is een vocaal degelijke Danilo, al klinkt zijn chocoladen bariton wat monotoon. Kelli O'Hara komt van Broadway, maar is toch een sprankelende Valencienne. Afgezien van een paar wringende hoge noten, was Alek Shrader een elegante Camille de Rosillon. Maar de naturel waarmee Sir Thomas Allen - zelf ooit een gevierde Danilo - de rol van Baron Zeta speelt, doet de rest van de bezetting verbleken. Ook zijn stem (hij is ondertussen 70) klinkt nog fantastisch.

Publicatie: zondag 18 januari 2015 om 13:23
Rubriek: Operette