Kerstoratoria in het PSK

Dit weekend stonden er twee kerstconcerten op het programma in het PSK. Vrijdag dirigeerde Ludovic Morlot het Muntorkest en -koor in L'Enfance du Christ van Berlioz. Gisteren was het de beurt aan René Jacobs voor het Weihnachtsoratorium.

Het zelden uitgevoerde L'Enfance du Christ is met voorsprong de meest originele keuze. Het werk beschrijft hoofdzakelijk de vlucht naar Egypte. Het bestaat uit drie delen en is origineel georkestreerd, alhoewel er toch een paar zwakkere momenten in zitten.

Het eerste deel gaat over de visoenen van Herodes en is heel duister. Paul Gay zingt met een kloeke bas Herodes' "Toujours ce rêve", de contrabassen en cello's domineren het orkest en ook de raadgevers van Herodes bestaan enkel uit de bassen van het koor. De waarschuwing die de engelen brengen aan Maria en Jozef is dan ook een lichtstraal als de stemmen van het Kinderkoor van Munt vanuit de gangen van het PSK de zaal instromen.

De twee andere delen handelen over de vlucht zelf in het kortere tweede deel en de aankomst in Egypte waar Maria en Jozef opgevangen worden door een Ismaëlitisch koppel. Stéphanie d'Oustrac zingt een schitterende Maagd Maria, trouwens met een digitale partituur op een iPad. Maar ook hier zijn weer opvallende muzikale elementen... zoals "de kinderen" van de Ismaëlieten die een kamermuziekstukje opvoeren voor twee fluiten en harpen en het prachtige a capella slotkoor.

Het Weihnachtsoratorium behandelt dan weer het kerstverhaal vóór Maria en Jozef naar Egypte vluchten. Als René Jacobs Bach dirigeert, dan verwacht je altijd iets speciaals. In dit geval slaat dat vooral op de opstelling van de muzikanten naast elkaar. Het B'Rock ensemble staat links van hem, terwijl het RIAS Kammerchor rechts staat, met het continuo in het midden. De vier solisten staan tussen het koor. Voor hun solo-partijen stappen ze dan uit het koor.

Eerder dit jaar heb ik Benjamin Bruns gehoord in Schwarzenberg. Hij is ook een uitstekende Evangelist die met zijn homogene en ronde tenor het verhaal vertelt met de nodige expressie. Maar ook in een virtuoze aria als "Ich wil nur dir zu Ehren leben" uit de vierde cantate houdt hij zich moeiteloos staande. Dominik Königer is een nieuwe naam voor mij. Hij heeft een mooie bariton met bijna evenveel kleur als Bruns.

De twee vrouwelijke solisten zijn vaste zangeressen bij Jacobs. Sunhae Im ontgoochelde wat. Haar kristallen stem kan nog wel overtuigen in de eerste helf van het oratorium, en ook de Echo-aria van de vierde cantate was goed. Maar als ze in de laatste cantate "Du Falscher, suche nur den Herrn zu fällen" moet zingen dan ontbreekt de dramatiek. De intentie was er wel, maar de praktische uitwerking niet. Bernarda Fink was daarentegen haar sublieme zelf. Voor "Bereite dich, Zion" moest ze nog wat opwarmen, maar als Maria ontroerde ze met "Schlafe, mein Liebster".

Publicatie: zondag 21 december 2014 om 09:51
Rubriek: Oratorium