Boris Godunov in Helsinki

Dit was mijn eerste bezoek aan de Finse Nationale Opera in Helsinki. Het is een modern operahuis waar ze gisteren Boris Godunov opvoerden met als blikvanger de zanger van de titelrol... de Finse bas Matti Salminen.

De productie van Friedrich Meyer-Oertel dateert al van 1997 en dat is er ook aan te zien, met decorstukken die een betere tijd gekend hebben. Het is een strakke productie waarbij drie aluminiumkleurige muren telkens herschikt worden voor elke scène, aangevuld met beperkte rekwisieten: een troon, een klok, een tafel in de herberg, ... De voorstelling begint met Pimen die traag het podium oversteekt om plaats te nemen aan zijn pupiter om zijn kroniek van Rusland te schrijven. De personenregie is duidelijk, zonder afwijkende regie-invallen.

Boris Godunov stelt altijd het probleem van de versie. In Helsinki spelen ze min of meer de tweede versie, dus met de Poolse akte en de Kromi-scène. Maar de kathedraalscène uit de eerste versie werd ook toegevoegd.

Aan het applaus te oordelen, is Matti Salminen een ware held in Helsinki. Zijn Boris is nochtans niet meer wat ze ooit moet geweest zijn. In de klokscène neemt hij af en toe zijn toevlucht tot expressief gegrom. Maar zijn sterfscène is wel groots en ook vocaal staat hij er op dat moment.

Maar ook de andere bassen laten een goede indruk na. Koit Soasepp heeft een mooie sonore diepte, alleen in de hoogte wordt zijn stem wat schraal. Anderzijds zingt Hannu Niemelä een uitstekende Rangoni, die over de volledige lijn overtuigt als de plottende jezuïet.

De valse Dmitri werd zeer indrukwekkend gezongen door Evgeny Akimov. Hij heeft een gigantische stem met een stralende hoogte, die moeiteloos klinkt. Niina Keitel was zijn Marina met een mooie homogene mezzo.

Publicatie: vrijdag 10 oktober 2014 om 12:58
Rubriek: Opera