Verdi Requiem in Antwerpen

Na Nabucco eerder dit jaar, zet de Vlaamse Opera haar viering van het Verdi-jaar verder met een reeks opvoeringen van zijn Messa da Requiem onder leiding van chef-dirigent Dmitri Jurowski.

Ik heb al betere uitvoeringen gehoord. Maar vanaf het moment dat de cello's, gevolgd door het koor, het Requiem pianissimo inzetten, word ik overvallen door kippenvel. Net zoals bij de schetterende trompetten die het "Tuba mirum" aankondigen. Die trompetten zijn verdeeld over drie groepen, twee ervan zijn tegenover elkaar opgesteld in de zijloges van het eerste balkon en creëren zo een drie-dimensionale dialoog met golven die breed de zaal inrollen.

Met het "Kyrie" worden de vier solisten een voor een voorgesteld. Dat verloopt enigszins chaotisch en ze lijken nog niet echt opgewarmd. Mezzo Veronica Simeoni maakt aanvankelijk weinig indruk. Voor het "Liber scriptus" moet ze te vaak over haar grenzen brullen. Minder dramatische passages gaan haar veel beter af, zo is haar inzet van het "Lacrimosa" bloedmooi.

Hetzelfde geldt voor het "Agnus Dei". Samen met Julianna Di Giacomo zorgt ze hier voor een van de mooiste momenten van de avond. Het is wel spijtig dat dit op het einde ontsierd werd door snerpende violen, die in het algemeen gisteren geen al te beste avond hadden. Di Giacomo heeft een volle lyrische sopraan, maar net iets te weinig spinto-mogelijkheden. Desalniettemin zong ze een expressief "Libera me", met een redelijk gelukte hoge pianissimo-Requiem-noot.

Pavel Cernoch is de zwakke schakel in deze bezetting. Hij duwt zijn stem langs onder door zijn passagio waarna die in de hoogte samengedrukt wordt tot een weinig projecterend gepiep. Onder die omstandigheden wordt pijnlijk duidelijk hoe aartsmoeilijk zijn "Ingemisco" wel is. De "Hostias" gaat iets beter. Na een korte opwarming tijdens het "Kyrie" zingt Mirco Palazzi een mooi baspartij met een nobele uitvoering van het "Confutatis".

Publicatie: zaterdag 25 mei 2013 om 09:54
Rubriek: Oratorium