Street Scene in Parijs

Sinds ik meer dan 15 jaar geleden voor de eerste keer Street Scene hoorde op CD (de opname met o.a. Jerry Hadley en Sam Ramey), keek ik ernaar uit om Kurt Weills "American Opera" ook eens live mee te maken. Het Théâtre du Châtelet is de laatste jaren meer en meer weggedreven van opera en programmeert nu ook regelmatig musicals: in het begin van het seizoen nog West Side Story, later volgt nog Carousel. Ze brengen Street Scene in een co-productie met The Opera Group en de Young Vic.

Street Scene dateert van 1947 en is het hoogtepunt van Weills Amerikaanse periode. De opera speelt in de 20er jaren in de Lower East Side van Manhattan, waar verschillende Europese immigrantenfamilies samenhokken in woonkazernes. Centraal staat de familie Maurrant. De man (Frank) vermoordt zijn vrouw (Anna) nadat hij haar betrapt met haar minnaar (het zou een Puccini-opera kunnen zijn). Hun dochter (Rose) heeft een twijfelrelatie met Sam Kaplan en probeert weg te geraken uit haar uitzichtloze leven.

Het is echter niet allemaal kommer en kwel. Zo is er een hilarisch "Ice-cream Sextet" of een kinderkoor aan het begin van het tweede bedrijf dat qua speelsheid veel weg heeft van het kinderkoor in Carmen. De opera is ook een muzikale smeltkroes, die constant flirt met de grens tussen opera en musical. Opera-aria's staan naast Broadway Songs, blues en jazz zijn nooit ver weg, het duet "Moon-Faced, Starry-Eyed" is een jitterbug-dansnummer, en Weill componeerde zelfs een zeer sarcastische "Lullaby".

Regisseur John Fulljames heeft weinig ruimte ter beschikking op het podium. Een stalen skelet met twee trappen - verwijzend naar de typische New Yorkse nooduitgangladders - herbergt ook het beperkte orkest. De zangers hebben bijna allemaal een opera-achtergrond, maar desalniettemin worden ze versterkt in lijn met de huidige musical-traditie. Vooral in de grote ensembles gaat het er schreeuwerig aan toe en lijkt iedereen wel zijn eigen toonaard uitgekozen te hebben.

Op zich is het wel een degelijke bezetting, waarbij de zangers de Italiaanse, Zweedse, Franse of Duitse achtergrond van hun personage met de nodige accenten in de verf zetten. Van de vier protagonisten is vooral Susanna Hurrell als Rose Maurrant een positieve uitschieter. Paul Curievici was een evenwaardige Sam Kaplan. Geof Dolton was een potige Frank Maurrant en Sarah Redgwick een lichtjes teleurstellende Anna.

Publicatie: maandag 28 januari 2013 om 09:34
Rubriek: Opera