Manon in Kinepolis

Voor de twee laatste cinema-opera's vanuit de Met staan er twee courtisanes op het programma. Vandaag was dat Manon van Massenet in een productie van Laurent Pelly die eerder al in Covent Garden te zien was.

foto © Ken Howard

Pelly heeft een strakke en grijze enscenering gemaakt met weinig sfeer. Ook muzikaal was het een overwegend futloze en weinig meeslepende voorstelling. Het is bijvoorbeeld onwaarschijnlijk vast te stellen hoe slecht er Frans gezongen en gesproken werd, door bijna alle zangers... te beginnen met de diva-van-dienst.

Manon blijft een lastige rol omdat er, net zoals in het geval van Violetta Valéry, eigenlijk twee zangers nodig zijn. Anna Netrebko doet een overtuigende poging om een springerig enthousiaste en naïeve tiener-Manon uit te beelden tijdens de eerste twee bedrijven, maar haar stem past niet bij dat beeld. Haar stem is weer wat donkerder geworden en klinkt heerlijk romig, maar zonder haar gemakkelijke hoogte te verliezen. Die donkere stem past beter in bijvoorbeeld de Saint-Sulpice-scène of in het laatste bedrijf. Hoedanook, ze zingt een Manon die me op geen enkel moment kon doen geloven in haar personage. "Adieu, notre petite table" liet me koud en "Je marche sur tous les chemins" had niet de vocale schwung die ik verwachtte.

Piotr Beczala zong de Chevalier des Grieux in veel beter Frans dan Netrebko. Zijn droom, "En fermant les yeux", was stijlvol met hoge noten die hij met een mooie en lichte voix mixte zong. De dramatischere kerkscène was kantje boordje. Tegen het einde van "Ah! fuyez, douce image" begon hij wat te schreeuwen. Maar voor de rest was dit een verzorgde vertolking. Dat kan niet gezegd worden van de Lescaut van Paulo Szot, die onder andere een slordige "Ne bronchez pas" zong. Hij maakt zich ook schuldig aan overacting, wat echter misschien de bedoeling was van Laurent Pelly om Lescaut (en Brétigny) nogal karikaturaal af te schilderen.

Publicatie: zaterdag 7 april 2012 om 22:22
Rubriek: Opera