Rusalka in de Munt (1/2)

De Munt herneemt momenteel Dvoraks "lyrisch sprookje" Rusalka in de productie van Stefan Herheim met twee grotendeels nieuwe bezettingen.

foto © Sébastien Forthomme

Wat de productie betreft, is mijn verslag van vier jaar geleden nog altijd geldig. Herheims concept kan samengevat worden als "vijf zangers op zoek naar twee identiteiten in een aquarium". Hij beschouwt Vodnik en de Prins als twee incarnaties van dezelfde persoon. Ook Rusalka, de Prinses en zelfs Jezibaba kunnen als verschillende persoonlijkheden van dezelfde vrouw beschouwd worden. Dit blijkt uit de spiegels en afspiegelingen in het decor en kostuums, maar ook uit gesynchroniseerde en gespiegelde bewegingen of parallelle acties van de protagonisten. Vanuit intellectueel oogpunt is het leuke Spielerei, alhoewel zo'n concept geen garantie is voor een doorzichtige of zelfs maar consequente vertelling.

Ik hoorde gisteren de eerste bezetting, met Myrtò Papatanasiu in de titelrol. Haar vorige Belgische optreden was als een weinig meeslepende Semiramide in de Vlaamse Opera. Rusalka gaat ook haar kunnen te boven. Haar hoge noten bloeien weliswaar mooi open, maar ze heeft geen noemenswaardig laag register. Ze kan nog wel een overtuigend maanlied zingen. Maar voor haar klaagzang van het derde bedrijf en zeker voor haar dramatische slotscène van het tweede bedrijf is veel meer nodig dan wat diep en nauwelijks hoorbaar Sprechgesang.

Pavel Cernoch heeft een typisch Slavische tenor, die goed klinkt in de rol van de Prins, alhoewel zijn registerovergang niet altijd zuiver is. Renée Morloc zingt ook met twee verschillende stemmen. Maar voor een rol als Jezibaba stoort me dat niet echt, waardoor ze een van de meest expressieve zangers van de avond was. Annalena Persson was een aanvaardbare Prinses. Willard White - de enige zanger die er vorige keer ook al bij was - zingt en speelt nog altijd een aangrijpende Vodnik.

Volgende week hoor ik de tweede bezetting.

Publicatie: vrijdag 9 maart 2012 om 17:28
Rubriek: Opera