Ernani in Metropolis

De enscenering van Ernani die de Met gisteren live uitzond, is al bijna 30 jaar oud. De productie van Pier Luigi Samaritani is een "typische" Met-productie met grootse decors en weelderige epoque-kostuums waar de zangers centraal kunnen staan.

foto © Marty Sohl

Ik heb al eerder de loftrompet gestoken over de Verdi-vertolkingen van Ferruccio Furlanetto. Zoals verwacht, is hij ook een schitterende Silva. Hij geeft een les in stijl en frasering met pakkende tekstduiding. Elk moment krijgt de perfecte expressie van een rustige "Infelice!", gevolgd door een heroïsche cabaletta tot zijn wraakzuchtige bijdrage aan het slottrio.

In vergelijking met Furlanetto lijken de twee andere mannelijke hoofdrolspelers wel amateuristische brullers. Vooral de Ernani van Marcello Giordani was zwak. Alle noten zijn er wel, maar er is nauwelijks interpretatie. Tijdens zijn grote aria "Come rugiada al cespite" klonk hij zelfs hees. Op het legato en de adembeheersing van Dmitri Hvorostovsky valt weinig af te dingen, maar hij is geen Verdi-bariton. Telkens hij zich in het dramatische vak beweegt, bekruipt me het onbehaaglijke gevoel dat hij zijn stem onnatuurlijk verdonkert en ze niet meer ideaal zit.

De jonge sopraan Angela Meade is daarentegen een ontdekking als Elvira. Als ze in werkelijkheid - zonder de tussenkomst van satellieten en bioscoopluidsprekers - even goed klinkt, dan is dit een naam om in de gaten te houden. Haar stem is mooi homogeen met een uitzonderlijk mooie laagte en een stralende hoogte. Haar "Ernani, Ernani involami" en cabaletta "Tutto sprezzo che d'Ernani" waren stijlvol - inclusief trillers ! - gezongen. Absoluut een zangeres die ik eens in de zaal moet horen.

Publicatie: zondag 26 februari 2012 om 09:14
Rubriek: Opera