Le nozze di Figaro in Luik

Na exact vijftien jaar, brengt de Waalse Opera een nieuwe productie van Le nozze di Figaro. De regisseur is weer Philippe Sireuil, die een nieuwe, fleurige enscenering voorstelt met een paar van zijn bekende ingrediënten zoals het gebruik van stoelen.

Het eenheidsdecor van Didier Payen toont een ruime kamer, waarvan de volledige achterwand bestaat uit kamerhoge luiken waardoor de Spaanse zon schijnt. Voor de tuinscène verdwijnt die achterwand en zien we een tuin vol zonnebloemen. Zoals we gewend zijn van Sireuil brengt hij ook nu een duidelijke en intelligente productie.

Een interessant detail is hoe hij de tweede woedearia's in beeld brengt, Figaro's "Se vuol ballare" en de Graafs "Hai gia vinta la causa". Vaak krijgen we ingehouden woede, uitgebeeld door nijdig ijsberen, of extraverte woede, uitgebeeld door mishandeling van het meubilair. Sireuil zet de zanger telkens bewegingsloos op een stoel. In het geval van Figaro zien we op die manier hoe hij zijn plannetjes uitdenkt. Bij de Graaf is het de vertwijfeling over alles wat rond hem gebeurt, en wat hij niet kan plaatsen, die de bovenhand voert.

Vijftien jaar geleden, maakte een jonge Belgische sopraan haar operadebuut in Nozze. Anne-Catherine Gillet zong toen Barberina... nu is ze gepromoveerd tot Susanna en is ze een vaste waarde in Luik en verre omstreken geworden. Ze zingt een sprankelende Susanna, waar weinig op aan te merken valt. Mario Cassi was ook een goede Figaro, maar zijn stem is iets te baritonaal. Ik hoor liever toch wat basgewicht in deze rol.

Zo'n lichte Figaro maakt dat hij qua timbre dicht aanleunt bij de tevens lichte bariton van Wiard Witholt. Zijn Graaf heeft wel uitstraling en zingt een verzorgde "Hai gia vinta la causa". Zijn stem is ook groot genoeg, waardoor hij als enige van de bezetting nauwelijks problemen had met de circustentakoestiek. Ik was minder gecharmeerd van de Gravin van Cinzia Forte. In "Porgi amor" liet ze af en toe wat veel vibrato horen en "Dove sono" kwam nauwelijks beneden forte uit.

Jennifer Rivera was een uitstekende Cherubino, die haar twee aria's met verve en veel kleur vertolkte. Zonder haar meteen te willen vergelijken met die andere Amerikaanse bloggende YankeeDiva-mezzo, wil ik toch even meegeven dat Rivera ook een blog heeft: Trying to Remain Operational.

Le nozze di Figaro is voor mij dé opera der opera's en altijd de moeite om te zien en horen... maar wie er niet voor naar Luik wil, kan zaterdag 29 oktober afstemmen op het DailyMotion-kanaal van de Waalse opera voor de live stream. Het voordeel is dan wel dat je niet in het midden van de nacht nog terug naar huis moet rijden, want ook een lange opera als Nozze laten ze om 20 uur beginnen...

Publicatie: woensdag 26 oktober 2011 om 11:30
Rubriek: Opera