Ein deutsches Requiem in het PSK

De voorstellingen van The rake's progress zijn net achter de rug in de Munt, maar de dirigent Lawrence Renes bleef nog een paar dagen langer in Brussel samen met twee protagonisten uit de eerste bezetting. In de Requiem-reeks van de Munt, voerden ze Brahms' Ein deutsches Requiem op in het PSK.

Ze begonnen echter met A Survivor from Warsaw, een kort werkje van Schoenberg (zijn Opus 46). Het is een "Melodram", waarbij Dietrich Henschel de tekstpartij voor zijn rekening nam en met duidelijke stem de Engelse/Duitse tekst vertolkte. Het is interessant om dit werk live te horen, maar ik vond het spijtig dat ze het als een aperitiefhapje opvoerden.

Toevallig zag ik onlangs een video-opname van een concert uit Bad Urach met Hermann Prey en Juliane Banse met identiek hetzelfde programma. Maar in dat concert hadden ze het idee om het requiem naadloos te laten aansluiten bij het Schoenbergstuk. Na de climax van het mannenkoor volgde dan de rustgevende intro van Brahms en dat werkt onwezenlijk goed. Ik ben ervan overtuigd dat de eenheid van het concert in het PSK erbij gebaat zou zijn als ze geen applaus-, hoest- en orkestverbouwingspauze hadden ingelast.

In Ein deutsches Requiem speelt het koor een prominente rol. De inzet en het verder verloop van het eerste deel "Selig sind, die da Leid tragen" was aangrijpend mooi en creëerde hoge verwachtingen. Die emotie keerde tijdens de rest van de avond maar zelden meer terug. Bij momenten speelde het Muntkoor nog een glansrol, maar af en toe - vooral als deze of gene stemgroep even "solo" moet zingen - vond ik de klank ook wat schraal.

Schraalheid is ook de omschrijving die ik zou willen gebruiken om de prestatie van Dietrich Henschel te omschrijven. Op zijn tekstinterpretatie is echter niets aan te merken, zoals bij zijn smekende herhaling van "Herr, lehre doch mich". De sopraan, Sally Matthews, moet vooral veel wachten tot ze "Ihr habt nun Traurigkeit" mag zingen. Ze geeft een correcte uitvoering, alhoewel ik haar stem niet echt mooi vind klinken.

Alles bij elkaar was het een Requiem-concert met een paar mooie momenten, maar onvoldoende om een trascendentaal karakter te hebben. Morgen is er nog een voorstelling.

Publicatie: zaterdag 7 november 2009 om 10:04
Rubriek: Oratorium