Richard Burkhard in deSingel

Een week na Caroline Melzer en Anette Fischer-Lichdi is het de beurt aan een Brits "jonge liedduo" om zich te presenteren in deSingel.

De bariton Richard Burkhard en de pianist Edward Rushton heb ik vorig jaar al eens gehoord op het Ruhr-Klavier-Festival. Net zoals toen, zongen ze gisteren de Jedermann-Monologe en Ravels Don Quichotte à Dulcinée. Wat deze liederen betreft, heb ik niet veel toe te voegen aan wat ik toen schreef. Alleen merkte ik deze keer een aantal systematische foutjes op in zijn Duitse uitspraak. Maar zijn dictie is voortreffelijk, ongeacht de taal waarin hij zong.

Deze liederen werden aangevuld met vooral Engelstalig repertoire. Zoals op het Klavier-Festival al bleek, is Edward Rushton ook een componist. En ook in dit recital voerde hij een eigen werk uit, Spanish tragedy. Het zijn vijf liederen op prozateksten uit de 15de en 16de eeuw met een ridderlijke, tijdloze, oorlogsthematiek. Opvallend daarbij was dat het centrale "lied" uitgewerkt werd als een melodrama waarbij Burkhard de tekst declameerde tegen de sfeerrijke pianomuziek.

De twee andere Engelse liedcycli zijn eigenlijk klassiekers, alhoewel ze aan deze zijde van het Kanaal weinig te horen zijn... Butterworths A Shropshire lad en Let us garlands bring van Gerald Finzi. Ik vond de Finzi-liederen het best geslaagd van de hele avond. Burkhards grote stem domineert nogal vaak, maar bij deze liederen wisselde hij af met veel lichte toetsen. Voor zijn enige bisnummer bleef hij in Engeland met Sea fever van John Ireland.

Publicatie: donderdag 27 november 2008 om 17:05
Rubriek: Liedrecital