Caroline Melzer in deSingel

Na verschillende jaren, begint de reeks "jonge liedduo's" van deSingel stilaan een traditie te worden. Gisteren waren de sopraan Caroline Melzer en pianiste Anette Fischer-Lichdi weer van de partij.

Bijna drie jaar geleden gaven ze ook al een liedrecital, met een relatief traditioneel Duits programma. Deze keer gingen ze een iets experimentelere toer op. Prokofiev is niet echt bekend als liedcomponist en net daarom is het interessant om eens iets van zijn hand te horen. De Vijf liederen Opus 27, naar gedichten van Anna Akhmatova, openden het recital. Ik kan niet zeggen dat ik er kapot van was. Die vijf korte liederen waren echter de intro voor een repertoire-stuk, Schumanns Frauenliebe und -leben.

Ik had hoge verwachtingen voor Meltzers interpretatie, maar ze loste die niet helemaal in. De eerste helft van de cyclus klonk haar stem niet erg helder, maar dat betekent niet dat ze niet over haar interpretatie nagedacht zou hebben. De twijfel van de jonge vrouw die verliefd wordt, drukt ze goed uit. In die zin is het dan ook niet verwonderlijk dat Er, der Herrlichste von allen niet overloopt van passionele extase. Het is wachten tot Süßer Freund voor het eerste ontroerende moment. Haar emoties zijn ook letterlijk van haar gezicht af te lezen. Soms stoort het omdat het overdreven overkomt. Maar dat is misschien ook het gevolg van het feit dat het publiek op het podium - en dus praktisch op haar schoot - zat. Die visuele expressie is ook niet echt nodig, want ze beschikt over een degelijke technische bagage die haar nooit voor problemen stelt, getuige het pijnlijk traag tempo waarmee ze Nun hasst du mir den ersten Schmerz getan zong.

Na de pauze kwam er een wereldcreatie. Stefan Heucke heeft Sieben Lieder vom Tod getoonzet op gedichten van Hertha Kräftner. Kräftner verloor haar vader op het einde van de tweede wereldoorlog en pleegde enkele jaren later zelfmoord, amper 23 jaar oud. Het zal dan ook niet verbazen dat de teksten die ze schreef, doortrokken zijn van de dood. De teksten die Heucke gekozen heeft, zijn eerder prozateksten die soms enigszins banaal overkomen. Zijn muziek is echter verrassend melodieus. En ook de pianopartij is interessant. Door haar illustratief karakter, doet ze zelfs Schubertiaans aan. Ligt het trouwens aan mijn verbeelding of zou de pianobegeleiding van Auf den Tod eines Dichters, al dan niet bewust, geïnspireerd geweest zijn op Schuberts Im Dorfe uit Winterreise ?

Ze sloten het recital af met een selectie Franse liederen van Albert Roussel, die wat verlichting moesten brengen na het zwaarwichtige doodsthema. Volgende week doet een jonge bariton zijn bijdrage aan de reeks "jonge liedduo's".

Publicatie: donderdag 20 november 2008 om 18:42
Rubriek: Liedrecital