Wozzeck in de Munt (1/2)

Alhoewel het ondertussen een repertoirestuk is, heeft de opera Wozzeck van Alban Berg nog nooit mijn operapad gekruist. De nieuwe productie van David Freeman in de Munt heeft daar nu verandering in gebracht.

Op het moment dat het publiek de zaal binnenkomt, is het gordijn al open en zien we een zandbak met donkere aarde die het hele podium over de volledige breedte en diepte inneemt. Bij dit beeld moet je uiteraard aan de Carsen-productie van Jenufa in de Vlaamse Opera denken. Maar die overeenkomst verdwijnt snel. Al is het maar omdat er nauwelijks rekwisieten gebruikt worden, op een stoel voor de Hauptmann of Doktor, en een piano voor de herbergscènes na. Ook de belichting zorgt voor een overwegend donkere enscenering omdat in elke scène slechts een deel van het podium verlicht wordt. Er is wel wat structuur in die zandvlakte aanwezig door middel van een grote cirkel die in het laatste bedrijf verandert in een modderpoel, of de rechthoek die Marie probeert proper te vegen tot een wit vlak.

Afgezien van dit abstracte scènebeeld, wilde David Freeman een realistische enscenering maken. De kostuums spelen daarbij een belangrijke rol met de 19de-eeuwse soldatenplunjes van Wozzeck en Andres, of het fanfarekostuum van de tamboer-majoor. Maar ook aan de manier waarop Wozzeck loopt, zie je dat het een man is die zich bewust is van het feit dat zijn darmen vol bonen zitten. Dat realisme bereikt zijn hoogtepunt in het derde bedrijf als Wozzeck Marie de keel oversnijdt en het bloed tot bijna in de orkestbak spuit, of de indrukwekkende manier waarop Wozzeck in die modderpoel kopje onder gaat... en niet meer bovenkomt.

De Munt heeft twee bezettingen voorzien. Ik zag gisteren de première van de tweede bezetting. Solveig Kringelborn zong Marie met soms krijsende hoge noten, maar zorgde ook voor een paar ontroerende momenten. Voor de rest is haar stem wel meer dan groot genoeg om nooit in de problemen te komen ten opzichte van het Muntorkest, dat Mark Wigglesworth bij momenten gigantisch luid laat spelen. De titelrol werd gezongen door Werner Van Mechelen en ik was zeer onder indruk van de natuurlijkheid waarmee hij Wozzeck zong. Op geen enkel moment had ik de indruk dat hij "moeilijke" muziek aan het zingen was. De eerste bezetting hoor ik pas over een paar weken. Ik ben zeer benieuwd hoe een getormenteerde liedzanger als Dietrich Henschel dit gaat aanpakken.

Publicatie: vrijdag 29 februari 2008 om 17:18
Rubriek: Opera