Jenufa in Antwerpen

Het regent weer in de Vlaamse Opera. Het slotbeeld dat Robert Carsen voor Jenufa bedacht had, was vijf jaar geleden hét beeld van het seizoen. Ondertussen weten we wat er gaat komen en is de verrassing er een beetje af. Maar die slotscène is nog altijd de mooiste en ontroerendste scène van de hele voorstelling... op alle vlakken.

Maar in de eerste plaats omwille van de twee protagonisten. Anja Kampe zingt een mooie Jenufa, maar het is de Laca van Peter Straka die elke scène domineert. Hij heeft een ongelooflijke presence en een grote, flexibele stem. Telkens hij ergens verschijnt, trekt hij de aandacht naar zich toe en wordt daardoor eigenlijk de hoofrolspeler van het stuk.

Klaus Florian Vogt neemt de rol van Steva over van Ventris vijf jaar geleden. Zijn uitvoering is redelijk vergelijkbaar met de benadering van Anja Kampe... allemaal mooi gezongen, maar hij slaagde er niet in om me mee te slepen en het personage volledig te belichamen. Zijn Florestan en Lancelot waren op dat vlak een stuk overtuigender.

Kostelnicka is de enige (hoofd)rol die door dezelfde zangeres gezongen werd als vijf jaar geleden... Josephine Barstow. Het is een rol die spijtig genoeg al te vaak aan fin-de-carriere-zangeressen gegeven wordt, die geen stem meer hebben en dan moeten proberen te overtuigen door "dramatische inleving" en "expressief geroep". Barstow past volledig in dit plaatje van afgetakelde uitvoerders. Ik weet dat velen zich laten inpakken door haar vertolking. Maar aangezien ze geen vocale autoriteit kan tonen, blijf ik haar Kostelnicka onvoldoende vinden.

Tenslotte... in de bio van Anja Kampe staat dat ze volgend seizoen Senta gaat zingen in De Munt. En in de wandelgangen worden al onheilspellende berichten opgevangen dat Jan Fabre die Holländer zou gaan regisseren.

Publicatie: donderdag 11 november 2004 om 10:06
Rubriek: Opera