Giulio Cesare in de Munt (1/2)

De Munt speelt Handels Giulio Cesare in Egitto in twee bezettingen. Ik hoorde vandaag de tweede bezetting met een alt in de titelrol. De vorige voorstellingen zouden ook al slachtoffer geworden zijn van ziektes. Vandaag was de dirigent René Jacobs ziek en werd hij vervangen door zijn assistent Piers Maxim.

Maar ook de twee Sesto's uit de twee bezettingen waren ziek, zodat ook voor de voorziene Monica Bacelli vervanging gezocht moest worden. Regina Richter zong een redelijk goede Sesto vanuit de orkestbak, terwijl regieassistent Rogier Hardeman op scène acteerde.

De rest van de bezetting was werkelijk een "tweede" bezetting, die naam waardig.

Marijana Mijanovic heeft een paar jaar geleden als eens Giulio Cesare in het PSK gezongen, met Minkowski als dirigent. Toen had ze al geen al te grote indruk nagelaten en zelfs in de veel kleinere zaal van de Munt komt haar stem ook niet over. Ze zingt met al de kracht en kleur van een contratenor... ze klinkt zelfs bijna als een contratenor. Charlotte Hellekant was er indertijd ook bij. En ook nu vond ik haar Cornelia saai, vocaal kleurloos en absoluut niet ontroerend.

Sandrine Piau blijkt ook al niet echt geschikt te zijn voor Cleopatra. Als ze bij haar eerste optreden heldhaftig de scène komt opgerold en dan een strijdvaardige "Regni Cleopatra" zingt met een piepstemmetje, dan is dat zielig lachwekkend. Haar hoogte stelt al helemaal niets voor, waardoor een aantal climaxen volledig de mist ingaan.

Gelukkig zijn er nog een aantal kleinere rolletjes die niet dubbel bezet zijn met vooral Dominique Visse als een komische Nireno. Maar de enige echte stem in deze bezetting was die van Luca Pisaroni als Achilla. Zijn korte aria "Tu sei il cor di questo core" was het enige wat het eerste bedrijf een klein beetje dragelijk maakte.

Ik ben uiteraard niet gebleven om aan den lijve te ondervinden of het tweede en derde bedrijf even rampzalig zouden verlopen. Morgen hoor ik nog de eerste bezetting... hopelijk heb ik dan wel redenen om tot na de pauze te blijven.

Publicatie: woensdag 30 januari 2008 om 21:28
Rubriek: Opera

Reacties

Mat (donderdag 21 februari 2008 om 14:51)

Ik heb de GC in ruwweg dezelfde cast gezien en geoord in Amsterdam. En ik vond Piau de eerste akte ook niet indrukwekkend. Maar het is jammer dat je in de pauze bent gegaan, want in de tweede en derde akte werd uit een ander vaatje getapt.

V'adoro was behoorlijk, maar Se piete en Piangero ronduit schitterend. En Da tempeste "brought the house down", zoals de engelsen zeggen.

Ik ben blij dat ik ben gebleven.

mat

Ricci (vrijdag 1 februari 2008 om 12:24)

Margo kan me volledig aansluiten bij jouw bespreking.
Maar wie is hier nu to blame de onkunde van de Caluwe of rene jacobs? Al de vocale teleurstellingen verbazen me niet, sommigen heb ik hier al in amsterdam moeten ondergaan ,en Pisaroni is inderdaad een geweldige stem en acteur maar één zwaluw maakt de haendel niet.
Dat Jacobs zich ziek meldde zou wel eens geen toeval kunnen zijn......

Nico Deloddere (woensdag 30 januari 2008 om 22:39)

Margo,

Je hebt toch wel wat gemist na de pauze.
Ik geef toe dat ik voor de voorstelling ook niet geloofde dat 'soubrette' Sandrine Piau Cleopatra kon zingen. Maar ze kwam na de pauze helemaal tot haar recht, de twee lamento's van Cleopatra waren de hoogtepunten van de avond. En zelfs in het helse 'Da tempeste' kon ze mij overtuigen met genoeg vocale acrobatiek.
Ook wat betreft Charlotte Hellekant ben ik het niet met je eens, ik vond haar fenomenaal! De tragiek in persoon, en wat een uitstraling. Alle aandacht werd naar haar getrokken van zodra ze op het podium verscheen, en ze kreeg ook het meest applaus samen met Piau (niet dat ik dat als kwaliteitsmaatstaf wil nemen).
Pisaroni was inderdaad schitterend, en je hebt niets gemist met de ziekte van Monica Bacelli, want ik vond haar gepiep niet om aan te horen.
En dan Marijana Mijanovic...
Ik heb haar voor het eerst gehoord in het PSK in 2002 met Minkowski, en in mijn herinneringen vulde ze toen de hele zaal (ik zat wel vooraan). Ik was toen overweldigd van die androgyne stem, met een ongelofelijke laagte en een prachtig timbre.
Het timbre is even mooi gebleven, maar ze heeft geen volume meer en van haar lage noten maakt ze een karikatuur. Ze eindigt haar da capo's steevast op een lage noot, en gaat quasi nooit naar de hoogte. En dan de moeizame coloraturen, onhandige ademhaling en beperkt acteertalent. Een voormalig veelbelovende talent dat nu (op haar dertigste of zo) al leeggezongen lijkt te zijn.
Ik had er zoveel van verwacht, want ze heeft een aantal schitterende CDopnames van Handel- en Vivaldi-operas gemaakt. Maar de opnametechniek kan blijkbaar veel verhullen...
Verder nog de potsierlijke Tolomeo van Asawa, maar ik vond die als contratenor nog goed gecast en natuurlijk de immer komieke Dominique Visse.
Samen met een prachtig orkest en een enscenering vol finesse vond ik het toch een mooie avond ...

wim (woensdag 30 januari 2008 om 22:04)

dag margo,

foei foei, gaan lopen na de pauze, dat zijn geen manieren! ik ben gisteren, samen met paola, naar la strada geweest en ik heb heldhaftig het hele ding uitgezeten. het wereldpemièrepubliek was zelfs geweldig enthousiast. nu, ik vond er maar weinig aan. ik heb me wel niet zo geërgerd als bij battistelli's richard III. je krijgt een soort filmmuziek voorgeschoteld (die wel werkt in de tussenspelen wanneer er niet gezongen wordt) maar de (spreekge-)zanglijnen spreken me totaal niet aan. en ook luc van hove weet in zijn orkestratie niet te doseren. als er dan al gezongen wordt, komen de zangers dikwijls amper en onverstaanbaar boven het okest uit. gelukkig duurt het hele ding niet te lang. en dat kon van giulio cesare niet gezegd worden! heel mooi verpakt door de herrmannen maar toen cleopatra in haar bootje (da capo) lag te zingen, keeg ik toch flashbacks van die afschuwelijke tristan en isolde van willy decker. maar soit, geef mij maar 4 uur händel ipv. 2 uur van hove.