O süsse Todesstunde in het PSK

Philippe Herreweghe en het Collegium Vocale gaven vandaag een Bach-concert in het PSK. Terwijl ik dit schrijf, is waarschijnlijk het tweede deel in volle gang... Na een eerste deel waarin saaiheid en verveling troef waren, vond ik het tijdverlies om ook nog het deel na de pauze te doorworstelen.

Ik had nochtans uitgekeken naar dit concert, want het programma zag er op zijn minst interessant uit. Onder de titel "O süsse Todesstunde", groepeerden ze de vier cantates die Bach gecomponeerd heeft voor de 16de zondag na Trinitatis (beter gekend als Drievuldigheidszondag). In het evangelie van die zondag, wekt Christus de dode jongeling uit Naïn terug tot leven. "Todessehnsucht" en "Todesangst" lopen dan ook als een rode draad doorheen deze cantates.

Maar spijtig genoeg sloeg de vonk niet over. Ik voelde weinig eensgezindheid tussen het orkest en de solisten. Aangezien dit het laatste concert was van de toernee die ze met dit programma ondernomen hebben, had ik toch iets boeienders verwacht. Het orkest klonk ook niet homogeen, met instrumenten - vooral de houtblazers - die eruit staken als een zere vinger. De keuze van de orgelregisters vond ik ook veel te opdringerig en verstoorde het klankbeeld.

Ook over de zangers valt weinig positiefs te zeggen. In het beste geval, slaagden ze er in om de noten te zingen, maar ook niet veel meer. De tenor Hans Jörg Mammel toonde nog het meeste potentieel. Maar zelfs met het tekstueel fantastische recitatief "Welt! deine Lust ist Last!" uit de cantate Komm, du süsse Todesstunde (BWV 161) wist hij niet veel aan te vangen.

Desalniettemin twijfel ik er niet aan dat het concert wel weer met een staande ovatie gaat eindigen...

Publicatie: zondag 19 november 2006 om 21:39
Rubriek: Oratorium