Grosse Messe in het PSK

Voor de eerste keer kwam het orkest van de Parijse "Opéra" naar Brussel. De vroegere Muntdirigent Sylvain Cambreling leidde het orkest doorheen de Grosse Messe (K. 427) van Mozart... en een symfonie van Bruckner.

Mozart heeft de Grosse Messe niet afgewerkt, het "Agnus Dei" ontbreekt bijvoorbeeld en het "Credo" eindigt na het "Et incarnatus est". Er zitten grote koorpartijen in, die hier door het Tölzer Knabenchor ingevuld werden op niet altijd even juiste of correct klinkende wijze. Alhoewel ze wel een groot dynamisch bereik lieten horen in het "Miserere"... wat qua donkerheid al deed denken aan de later gecomponeerde Don Giovanni.

Van de vier solisten, staan de twee mannen er maar voor spek en bonen bij. De tenor Xavier Mas mag even meezingen in het slottrio van het "Gloria" en voor het slotkwartet van het "Sanctus" kwam daar dan ook nog eens de bas Ilya Bannik bij. Beide zangers stelden niet echt veel voor en gingen min of meer verloren in het orkest.

Aan de vrouwenzijde stonden twee sopranen: Ekaterina Siurina en Christiane Oelze. In hun duet "Domine Deus" konden beide stemmen mooi met elkaar vergeleken worden. Oelze heeft de meer afgeronde en zachte stem met niet altijd even orthodoxe coloratuurtechniek. Siurina klinkt een stuk briljanter met de schittering en hardheid van een diamant, en loepzuivere coloraturen... en zelfs mooie trillers in het "Christe Eleison". Hét moment van de avond was voor mij haar "Et incarnatus est" met schitterend geciseleerde versieringen en verfijnde detailleringen.

Na afloop van de Grosse Messe kregen de uitvoerders een ongelooflijke ovatie die totaal buiten proportie was tot het gepresteerde. Ekaterina Siurina verdient weliswaar alle lofbetuigingen die maar mogelijk zijn, maar de rest van de solisten en het koor kwamen zelfs niet in haar buurt... op een verdienstelijk Christiane Oelze na.

Publicatie: donderdag 18 mei 2006 om 21:31
Rubriek: Oratorium