Felicity Lott en Ann Murray in Gent

De "Grote Stemmen" - Felicity Lott en Ann Murray - die gisteren in de Gentse Opera te horen waren, deden een overtuigende gooi naar de titel van "liedrecital van het jaar". Beide zangeressen klonken in het begin soms wat stroef, en hun stemmen hebben niet meer de glans van weleer... maar dat zijn slechts details in vergelijking met de stijl, smaak, présence, inleving, stembeheersing en tekstinterpretatie die ze ten toon spreidden.

Na een inleiding door Graham Johnson waarin hij verwees naar de 150ste verjaardag van het overlijden van Robert Schumann, begon het recital met een selectie van 16 liederen uit diens Liederalbum für die Jugend, wat deze artiesten ook al op CD gezet hebben voor Hyperion. De meeste liederen werden in duet uitgevoerd, ofwel zongen ze afwisselend een strofe, als kinderen die met wijd opengesperde ogen de wereld rondom zich ontdekken. Maar het was toch in de solo-liederen dat ze het best konden schitteren. Een van de meest opvallende liederen was Käuzlein, gezongen door Ann Murray. Ze gaf met een krassende stem - dat kan niet gezond zijn, maar expressief was het wel - een aangrijpende vertolking van het Wunderhorn-verhaaltje van het eenzame uiltje. Een van de laatste liederen was Mignon wat door Felicity Lott vol heimwee gezongen werd.

Tussendoor speelde Graham Johnson stukjes uit het Klavieralbum für die Jugend (Opus 68), die als inleiding of uitgebreide postlude dienden. Zo was het fladderende Kleine Studie een perfecte inleiding op Schmetterling. Met Winterzeit bracht hij ons in de stemming voor Schneeglöckchen. En na Weihnachtlied - gezongen door Flott, maar in het refrein versterkt door Ann Murray - volgt op een logische manier de Figurirter Choral. Het is nog maar eens een bewijs van wat voor een superieure programmabouwer Graham Johnson is. Maar het eerste deel van de avond laten eindigen met Soldatenlied, gezongen door Ann Murray solo, leek me minder geslaagd... een duet zou hier voor een passendere climax kunnen zorgen.

In het tweede deel - met als titel Familien-Gemälde - werden familieportretten geschilderd van zussen en broers, of zussen onderling, moeders en dochters, ... Schumann mocht weer openen met het duet Erste Begegnung, waarna Felicity Lott het overberoemde Der Nussbaum zong. Ann Murray voorspelde de toekomst als Die Kartenlegerin... zelfs als ze niet de bewegingen van een kaartlegster zou gemaakt hebben, was het overduidelijk waar ze mee bezig was. Haar Muttertraum had een verrassend Weilliaans karakter.

In twee sterk contrasterende volksliederen van Brahms was de interactie tussen Flott en Murray een voorbeeld van beheerst acteerwerk. Het bitter, verscheurende Schwesterlein vertoonde parallellen met Hans en Grietje... waarna de toon totaal omsloeg voor het hilarische Och Moder ich well en Ding han.

Ze eindigden in hun moedertaal. Na het mooie Mother Machree (Murray) en een "typische" Flott-uitgooier Mrs Worthington bundelden ze hun krachten om te eindigen met een humoristische noot en het duet Her mother came too!. Hun timing om komische elementen te onderlijnen is perfect. Op hetzelfde élan gingen ze verder met nog twee bisnummers, waarmee ze heel de zaal echt plat kregen.

Wie het gemist heeft of het nog eens wil horen, moet op 9 februari afstemmen op klara. Hopelijk valt het gehoest tussen de liederen niet al teveel op tijdens de uitzending... om over die GSM van een of andere idioot nog maar te zwijgen.

Publicatie: dinsdag 24 januari 2006 om 19:00
Rubriek: Liedrecital