Il Grand' Inquisitor

Lott & Murray - The Songs of Schumann 9

Voor het negende deel van "The Songs of Robert Schumann" doet Graham Johnson beroep op twee zangeressen waarmee hij al sinds mensenheugenis samenwerkt. Zowel Felicity Lott als Ann Murray stonden in 1976 namelijk mee aan de wieg van de "The Songmakers' Almanac". Door deze twee zangers in te schakelen, doorbreekt Graham Johnson de lijn van (relatief) jonge zangers die op de eerste acht delen van zijn Schumann-editie zingen. Ik kan me niet van de indruk ontdoen dat deze keuze ingegeven werd om de reeks teleurstellende opnames (deel 7 is zelfs een catastrofe) te doorbreken en daarmee het project een nieuw elan te geven.

Deze opname verenigt muziek die Robert Schumann schreef voor kinderen. Centraal staat het Liederalbum für die Jugend (opus 79). Om in dezelfde sfeer te blijven, werden die liederen aangevuld met selecties uit het Klavieralbum für die Jugend (opus 68), dat Schumann gecomponeerd heeft als cadeau voor de zevende verjaardag van zijn oudste dochter Marie. Zoals gewoonlijk geeft Graham Johnson een uitvoerige inleiding bij deze CD en een gedetailleerde beschrijving van alle liederen.

Het Liederalbum is een verzameling van uiteenlopende werkjes, gaande van niemendalletjes over échte liederen tot duetten. Het zijn vaak strofische liederen, waarbij Felicity Lott en Ann Murray de strofen afwisselen voor wat de langere liederen betreft. Daarbij valt het op dat Ann Murray soms verdacht veel als een mezzo-versie van Felicity Lott klinkt. Als je ze in opeenvolgende strofen van Frühlingsgruß de lijn "O wie ist es zum Entzücken" hoort zingen, proberen ze elkaar te overtreffen in het zingen van een glimlach. En in het duet Das Glück zie je ze bijna tikkertje spelen. Er zit ook een trio bij, waarbij Ann Murray twee van de drie stemmen voor haar rekening neemt... sommigen zullen in dit Spinnelied het kenwijsje herkennen van het vroegere Radio3-programma "Het koorleven in Vlaanderen".

Er zit redelijk wat onbekend materiaal in deze collectie, dat ik maar zelden tot nooit gehoord heb. In sommige gevallen is het duidelijk waarom. Het Lied Lynceus des Türmers lijkt wel eindeloos... na de eerste strofe hoop je dat het gedaan is, maar dan wordt alles nog eens overgedaan in een tweede strofe. Ook Des Knaben Berglied vind ik geen meesterwerk, met zijn rare sprongen en puur strofische opbouw kan zelfs Felicity Lott het niet reanimeren. Ann Murray doet ook haar best met die Die wandelnde Glocke, maar Schumanns dreunerige versie komt zelfs niet in de buurt van de speelse humor van Carl Loewe.

Maar er zitten uiteraard ook een paar ontdekkingen in. De drie korte strofen van Frühlingsbotschaft worden mooi gevarieerd door Felicity Lott, met een vastberaden einde als het lied van de koekoek de winter verdreven heeft. Het lied van Wilhelm Tells zoon Des Buben Schützenlied zou niet misstaan in een operette. En Ann Murray geeft een ingetogen uitvoering van Die Waise.

Daarnaast zijn er natuurlijk ook de écht bekende liederen. De aanstekelijke pianobegeleiding van Der Sandmann is pure klasse waarmee je het zandmannetje op de tippen van zijn tenen zand ziet rondstrooien... tot en met de slotritardando als de kinderen in slaap vallen. De overgang via Fremder Mann uit het Klavieralbum is een vreemde keuze, alsof Graham Johnson de kinderen wil wakker schudden uit hun nachtmerrie. Op zich niet zo'n slecht idee, maar het vloekt een beetje met de subtiliteiten van het daaropvolgende Marienwürmchen.

Ook Ann Murray's weemoedige interpretatie van Des Sennen Abschied is hoogst charmant. Een van de bekendste liederen is ongetwijfeld Er ist's op een gedicht van Mörike. Felicity Lott probeert het begin te "innig" te zingen en zit daarmee aan haar grenzen, maar bereikt nadien toch de nodige extase, die op een gelijkaardige manier door Hugo Wolf getoonzet zou worden.

Het trio Johnson-Lott-Murray heeft vijftien jaar geleden ook al een duet-CD Sweet Power of Song opgenomen, waarop ook een paar van deze Schumann-liederen staan. Maar het is toch leuk om de volledige "Liederalbum für die Jugend" eens te kunnen horen. Daarmee is de Schumann-editie terug op het goede spoor gezet... ondanks de amateuristische cover-foto.

Publicatie: woensdag 5 januari 2005 om 23:30
Rubriek: CD & DVD