The Messiah in het PSK

The Messiah wordt traditioneel in de kerstperiode geprogrammeerd, alhoewel enkel het eerste deel over de geboorte van Christus handelt. In het Paleis voor Schone Kunsten stond een volledig Britse bezetting op de planken met Robert King aan het hoofd van The King's Consort.

Na de koorpartijen, is de grootste rol weggelegd voor de sopraan die stevig in haar schoenen moet staan om aria's als "Rejoice greatly" of "I know that my redeemer liveth" tot een goed einde te brengen. Lorna Andersen voldoet duidelijk niet aan de eisen. Met een piepstemmetje trekt en sleurt ze eraan om toch maar wat geluid voort te brengen... een verschrikking.

De altpartij werd gezongen door James Bowman, een contratenor van de oude stempel. Hij heeft ook nog nauwelijks een stem en zou beter aan zijn pensioen beginnen denken. Dergelijke uitvoering is het bewijs bij uitstek dat altpartijen best overgelaten worden aan "echte" alten, of op zijn minst aan contratenoren die nog geen fossiele kenmerken vertonen.

De tenor Darren Abrahams begon interessant aan zijn openingsaria en voegde al allerlei versieringen toe aan zijn tweede "Comfort ye". Aangezien dit de eerste aria is, begon ik al uit te kijken naar een boeiende uitvoering van The Messiah, maar spijtig genoeg was hij de enige die op een min of meer overtuigende manier zijn aria's versierde. Voor de rest heeft hij een relatief kleine stem - weliswaar groter dan die van Bowman en Andersen - met wat problemen in de hoogte.

Tenslotte Andrew Foster-Williams, hij was eigenlijk de enige zanger die min of meer voldeed. Alleen spijtig dat "The trumpet shall sound" ontsierd werd door een trompet waar er lustig naast geblazen werd.

Publicatie: vrijdag 20 december 2002 om 21:29
Rubriek: Oratorium