Irene Hoogveld en Fenna Ograjensek in Limburg

In het Nederlandse Zuid-Limburg bestaat al meer dan tien jaar het Internationaal Festival Vocallis. Maar tot mijn schande moet ik bekennen dat ik er nog nooit naartoe geraakt ben. Gisteren hoorde ik er twee liedrecitals met twee sopranen.

Het festival vindt telkens plaats in het najaar, verspreid over allerlei locaties in Limburg, wat het misschien wat minder praktisch maakt voor een festivalganger. Zoals de naam al suggereert, staat de stem centraal. Er zijn uiteraard liedrecitals, maar bijvoorbeeld ook koorconcerten. Een minpunt is dat de recitalprogramma's niet vooraf aangekondigd werden, zodat je maar op goed geluk een ticket moet kopen.

Voor het eerste recital van Irene Hoogveld en Maxime Snaterse was dat niet zo'n probleem, aangezien we hun Aurore-programma eerder dit jaar al gedeeltelijk konden horen tijdens de Dag van het Lied in Zeist. Ze traden op in de kapel van het Ursulinenconvent in Eijsden. Deze intiemere omgeving zorgde er misschien voor dat Hoogveld beter doseerde en niet uitgeput klonk op het einde zoals in Zeist. Ze heeft wel de neiging om iets hogere noten vibratoloos in te zetten en dan pas na een paar tellen vibrato toe te laten, wat ik persoonlijk niet mooi vindt en wat na verloop van tijd wel heel voorspelbaar wordt. Haar dictie kan ook nog beter. Maar ze overtuigt wel als liedzangeres in de manier waarop ze de liederen vertolkt en contact maakt met het publiek.

Snaterse zorgde weer voor de rode draad doorheen het programma met Schumanns "Gesänge der Frühe". En na Brittens A Charm of Lullabies en Mahlers Rückert-Lieder was er ook een creatie te horen. Het festivalthema is "Inspiratie" en ze hadden Rosalie Sprooten de opdracht gegeven om een gedicht te schrijven op dit thema en Wilma Pistorius om er muziek bij te componeren. Het resultaat was het lied Inspirare voor geprepareerde piano waardoor Snaterse regelmatig de piano indook om de snaren rechtstreeks te betokkelen voor muziek geïnspireerd door Indische lente- en nachtraga's. Na drie Rachmaninov-romances eindigden ze zoals in Zeist met Henriëtte Bosmans' Aurore en het Wagner-bisnummer Traüme.

Voor het avondrecital moesten we ons verplaatsen naar de Sint Laurentiuskerk in Voerendaal, waar de sopraan Fenna Ograjensek en de pianist (en tevens gitarist) Robert Weirauch ons opwachtten met een origineel, "onweerstaanbaar" programma met verleiding als thema, bestaande uit vijf groepjes van telkens drie liederen. In haar muziekkeuze schakelt ze vlot én overtuigend tussen allerlei genres. Naast klassieke liederen, horen we ook een paar operastukken - Ich habe deinen Mund geküsst, Jochanaan is wel een heel originele keuze - en zelfs popnummers van Mon amour van Stromae tot Wuthering Heights van Kate Bush.

Ograjensek zingt met een prachtige en expressieve stem, zoals te horen in bijvoorbeeld een dramatische vertolking van Der Zwerg (in de herneming als bisnummer klonk het iets braver en minder expressief), of in een ontroerende vertolking van Finzi's Come Away, Death. Haar uitspraak is uitstekend in alle talen die ze zong, ondanks de galmende kerkakoestiek... al zorgde die nagalm wel voor een spectaculair uitstervende "Kuss" in Gretchen am Spinnrade. Alles bij elkaar een boeiend recital om een dagje Limburg af te sluiten, al zou ik dit laatste recital wel eens in een "normale" zaal willen horen.

Publicatie: maandag 21 oktober 2024 om 17:31
Rubriek: Liedrecital