Regula Mühlemann in Schwarzenberg

De Zwitserse sopraan Regula Mühlemann en haar pianiste Tatiana Korsunskaya leidden ons gisteren door een muzikale bloementuin.

(foto © Schubertiade Schwarzenberg)

Robert Stolz kennen we vooral als de componist van een onwaarschijnlijke hoeveelheid operettes, maar hij heeft ook liederen gecomponeerd zoals zijn Opus 500 (!) met Blumenlieder. Het omvat twintig liederen over twintig verschillende bloemen op gedichten van ene Bruno Hardt-Warden, voorafgegaan door een soort proloog met als titel Motto - "Blumen sind nicht seelenlos, sind geheime Wesen" - in een stijl waardoor ik me in een Berlijns salon van de jaren 1920 waande.

In vergelijking met vorig jaar klinkt Mühlemann weer wat beter, al zijn haar hoge noten nog te vaak erop-of-eronder. Van de twintig bloemenliederen heeft ze er zeven uitgekozen. Het zijn leuke, onschuldige liederen, veelal miniatuurtjes. Lilie krijgt een oriëntaals klinkende piano-inleiding, Rebenblüte klinkt als een drinklied, terwijl Sonnenblume operettekenmerken heeft. Aan het begin van de Orakelblume (oftewel margrietjes) horen we de piano de bloemblaadjes wegplukken: hij houdt van mij, hij houdt niet van mij, ... Mühlemann zingt het allemaal heel charmant, enkel voor Rote Rosen lijkt haar stem wat te licht te zijn en forceert ze zich in een onaangenaam fortissimo.

Het deel voor de pauze werd afgesloten met de afgrijselijke Mädchenblumen van Strauss, en zijn Ständchen waarin Korsunskaya de elfjes wel vrolijk en zacht laat trippelen.

Na de pauze was het tijd voor Schubert met in de eerste plaats de grote Blumenballade Viola. Mühlemann geeft in de eerste strofe een medelevende klank aan het sneeuwklokje, die ze consequent bovenhaalt telkens het sneeuwklokje verschijnt. Voor de rest geeft ze een degelijke vertolking van deze ballade, al hypothekeren ingeslikte medeklinkers en gemodificeerde klinkers de tekstverstaanbaarheid. Dit bloemenprogramma zou de ideale gelegenheid geweest zijn om ook de andere Schober-Blumenballade Vergissmeinnicht nog eens te laten horen. Maar in de plaats kregen we Die Gebüsche en Der Musensohn, gevolgd door een eerste bisnummer... Der Blumenstrauss van Mendelssohn.

De klarinettist Matthias Schorn vervoegde het liedduo, uiteraard voor Der Hirt auf dem Felsen. Mühlemann zorgt voor een duidelijk andere sfeer in het dramatische middendeel - "in tiefem Gram verzehr' ich mich" - maar heeft niet de diepe Klüfte-noten. Schubert had eerder ook de aria Ich schleiche bang und still herum uit Die Verschworenen voor obligate klarinet gecomponeerd. Die aria kregen we vooraf te horen, waarin het einde me aan Mignon deed denken. Als tweede bisnummer voerde het trio Spohrs Zwiegesang uit.

Publicatie: donderdag 22 juni 2023 om 10:13
Rubriek: Liedrecital