Hendrickje Van Kerckhove en Yves Saelens in de Munt*

We hebben er lang op moeten wachten, maar de Concertini zijn eindelijk terug, al is het vanuit een lege Muntfoyer. Voor het eerste recital hebben ze drie Belgische artiesten uitgenodigd: Hendrickje Van Kerckhove, Yves Saelens en Inge Spinette.

Ze zongen afwisselend telkens drie tot vijf liederen. Net zoals een paar jaar geleden in deSingel, had Hendrickje Van Kerckhove liederen van Grieg uitgekozen. Ze begon met de drie eerste liederen uit Hjertets melodier op gedichten van Hans Christan Andersen. Vanaf de eerste noot neemt ze je in een houdgreep met het passionele liefdeslied To brune øjne, een doorleefde vertolking van En digters bryst en een van Griegs bekendste liederen, Jeg elsker dig. Maar ze kan je ook tot tranen toe ontroeren met de Ibsens stervende zwaan van En svane, of Moderen synger dat door merg en been gaat als de moeder bij het graf van haar dochtertje treurt... ook heel mooi sfeervol begeleid door Inge Spinette.

De opgewekte boerderijvrolijkheid van Lok wisselt ze af met het wiegenlied Margretes Vuggesang voor de kleine Haakon of En fuglevise met een stralende slot-forårsdag om onvermijdelijk uit te komen bij Griegs Sechs Lieder (Opus 48), waarvan ze er vijf zong. Ook hier kan je niet onberoerd blijven bij Dereinst, Gedanke mein - "Dann ohne Wunden und ohne Pein wirst ruhig sein" - of Zur Rosenzeit. In een schitterende Lauf der Welt krijgen we een overdaad aan tekstnuances om met een extatische "Dort ward der Traum zur Wirklichkeit!" van Ein Traum te eindigen.

Yves Saelens had voor Britten gekozen en dan in het bijzonder een aantal van diens Folk Songs Arrangements, die opvallend goed bleken te passen tussen de Griegliederen. De overgang van Moderen synger naar There's none to soothe werkte heel mooi binnen dezelfde sfeer. Anderzijds kwam How sweet the answer een beetje als een anti-climax na Ein Traum. Ligt het aan het feit dat Yves Saelens alles met een partituur zong, maar na Hendrickje Van Kerckhove had ik toch telkens het gevoel dat er interpretatief en emotioneel een niveau teruggeschakeld werd. Ik betrapte mij erop dat ik meer naar de piano van Inge Spinette zat te luisteren in bijvoorbeeld de hoekige begeleiding van O Waly, Waly of de prominente plaats die ze opeist in The ash grove.

Publicatie: vrijdag 19 maart 2021 om 21:29
Rubriek: Liedrecital