Hendrickje Van Kerckhove in deSingel

Het gebeurt niet vaak dat we een Belgische zanger in een van de liedreeksen tegenkomen. Maar deSingel begint haar seizoen wel met een liedrecital van de sopraan Hendrickje Van Kerckhove, begeleid door Nicolas Callot.

Om haar liedkunst te illustreren, zou ik willen beginnen met het deel na de pauze. Schumanns Frauenliebe und- Leben behoort ontegensprekelijk tot het ijzeren liedrepertoire en zowat elke zangeres (en een enkele bariton) hebben het gezongen; om maar te zeggen... de concurrentie is groot. Maar toch brengt Hendrickje Van Kerckhove een heel eigen en doordachte interpretatie. Ze is niet de zangeres die voor de grote effecten gaat, maar het vooral zoekt in de subtiele expressie van de gedachten van de oudere vrouw die haar leven - van de eerste verliefdheid tot de dood van haar man - overpeinst.

Het beste voorbeeld daarvan is haar vertolking van Du Ring an meinem Finger. Net zoals de vrouw haar ring, en misschien ook wel de ring van haar man, koestert als een kleinood, zingt Hendrickje Van Kerckhove dit lied als een miniatuurtje. De mooie details volgen elkaar op zoals de aarzeling op "verloren" of de plechtige overtuiging waarmee ze, het door feministen verguisde, "ich will ihm dienen, ihm leben, ihm angehören ganz" zingt.

Je kan deze cyclus uiteraard ook anders brengen. Er zijn zangeressen die bijvoorbeeld van Er, der Herrlichste von allen haast een vocaal orgasme maken. Maar een dergelijke uitbarsting past niet in haar concept. Bij Hendrickje Van Kerckhove is het de verwondering, het niet kunnen geloven dat hij haar gekozen heeft, misschien zelfs de verlegenheid die centraal staat. Er was maar één moment waarbij ik wel iets meer "extase" had gewild, namelijk om de vreugde op het einde van An meinem Herzen, an meiner Brust uit te drukken.

In tegenstelling tot Schumann, die eventueel wel een expansievere vertolking kan verdragen, zou het grote gebaar totaal misplaatst zijn bij de liederen van Grieg. De meeste van zijn liederen vragen eenvoud, intimiteit en een integere vertolking... ze lijken dus wel Hendrickje Van Kerckhove op het lijf geschreven te zijn. Ook hier kregen we een natuurlijke voordracht in een programma dat opvallende parallellen vertoonde met Frauenliebe und- Leben. Ook hier krijgen we een eerste liefde met de vier Hjertets Melodier, die Grieg als verlovingsgeschenk aan zijn toekomstige vrouw gaf. Ook hier kregen we verschillende moeder-kind-liederen, al wordt de vreugde van Schumann ingeruild voor de pijn van het overleden kind.

Maar het is in liederen als Du fatter ei Bølgernes evige Gang, Prinsessen of het bisnummer Kveldsang for Blakken dat ze ook een andere zijde van haar kunnen demonstreert. Namelijk de kunst om ook op expressieve manier te vertellen en daarbij het publiek heel direct aan te spreken. Dit Grieg-Schumann-tweeluik was eigenlijk perfect in evenwicht: daar nog Strauss' Mädchenblumen achterplakken was volstrekt overbodig... tenzij ze een aanleiding zocht om als eerste bisnummer Morgen te kunnen zingen.

Publicatie: donderdag 17 september 2015 om 22:37
Rubriek: Liedrecital