Don Pasquale in de Munt

Vorig jaar sloot de Munt het jaar af met Dialogues des Carmélites. Dit jaar pakken ze het iets lichtvoetiger aan met Donizetti's Don Pasquale.

Don Pasquale, Malatesta (foto © Baus)

Voor een komische opera is Laurent Pelly altijd een goede keuze als regisseur. Ook deze opera buffa wordt mooi in beeld gebracht vol verfijnde humor zonder in de slapstick te vervallen. Chantal Thomas heeft daarvoor een ronddraaiend huis gebouwd dat letterlijk op zijn kop gezet wordt, eens Norina intrekt bij Don Pasquale.

Alain Altinoglu opent de opera met een sprankelende ouverture. Ik hoorde gisteren de eerste bezetting met Michele Pertusi als een fantastische Don Pasquale. Het is goed om horen dat zijn uitstapjes in het zwaardere Verdi-repertoire zijn Rossini-stem geen schade hebben toegebracht. Daarnaast heeft hij voldoende vocaal gewicht voor "Ah, un foco insolita". Hij krijgt op indrukwekkende wijze repliek van Lionel Lhote als Malatesta, die een elegante "Bella siccome un angelo" zingt. Samen schitteren ze in het ratelduet van het laatste bedrijf.

Spijtig genoeg werd Danielle De Niese aangekondigd als zijnde ziek en het was eigenlijk niet verantwoord dat ze gisteren Norina zong. Haar hoge noten klonken nog redelijk goed, maar de rest van haar stem klonk aanvankelijk omfloerst in "Quel guardo, il cavaliere". Daarna ging het enkel nog maar bergaf. Joel Prieto was een problematische Ernesto. Hij heeft wel een mooi timbre, maar zijn overgang klinkt lichtjes geforceerd en in "Cercherò lontana terra" lijkt het concept legato hem te ontgaan.

Publicatie: donderdag 20 december 2018 om 18:01
Rubriek: Opera