Hanjo in De Munt

Het Brusselse operaseizoen - of wat daarvoor moet doorgaan - is begonnen in de Munt met een gloednieuwe opera. Hanjo van Toshio Hosokawa werd een paar maanden geleden gecreëerd tijdens het festival van Aix. Om een of andere onduidelijke reden vonden "the powers that be" dat het Brusselse publiek dit niet mocht missen.

Het werk begint met een ouverture, waarvan de eerste vijf minuten zonder geluid, terwijl de titelrolvertolkster wat in rondjes draait. Daarna begint het orkest gedurende ongeveer anderhalf uur haar instrumenten te stemmen... Tegelijkertijd voeren drie personages een stuk op dat meer op theater lijkt. Af en toe worden vier-vijf noten gezongen, om daarna terug te vallen in - in het beste geval - een soort Sprechgesang, maar meestal zelfs dat niet. En dan gaat plots het licht uit en is het gedaan. Je kan op dit werk waarschijnlijk allerlei labels plakken, maar "opera" is er niet een dat spontaan bij mij opkomt.

De zangers verdienen ongetwijfeld een medaille voor moed en zelfopoffering. Ik hoorde de tweede bezetting met Ingela Bohlin als Hanako (Hanjo), Lilli Paasikivi als Jitsuko en William Dazeley als Yoshio. Elkeen heeft een voorbeeldige uitspraak (het werk is trouwens in het Engels) en laten bij momenten vermoeden dat er echte stemmen aanwezig zijn... spijtig dat daar dan geen gebruik van gemaakt wordt.

Ik kan me voorstellen dat sommigen dit werkstuk met een ploink-swoosh-kling-boink-orkestratie het summum van hedendaags muziektheater vinden. Het zal waarschijnlijk wel al duidelijk zijn, dat ik niet bij die sommigen hoor.

Publicatie: woensdag 8 september 2004 om 22:03
Rubriek: Opera