Il Grand' Inquisitor

Natalie Dessay - Airs d'opéras français

De titel "Airs d'opéras français" kan misschien voor verwarring zorgen, want in 1996 nam Natalie Dessay al een CD op met dezelfde titel. Maar dit is wel degelijk een nieuwe opname; het is trouwens ook met een andere dirigent... Michel Plasson in plaats van Patrick Fournillier. Net zoals de vorige opname, is deze ook een mengeling van bekende meezingers uit het Franse repertoire en minder bekende aria's.

Bekend is zeker Manons Air du Cours la Reine en de aansluitende Gavotte. Minder bekend is daarentegen de Flabiau, die als alternatief geschreven werd voor de Gavotte... toen Manon in Brussel in première ging. De Flabiau is een stuk virtuozer met meer loopjes en versieringen, waarmee de Brussels Manon indertijd kon uitpakken.

Maar naast haar zuiver uitgevoerd coloratuurwerk, staat Natalie Dessay ook bekend om haar onovertroffen Franse dictie; ook in de hoogte blijft ze verstaanbaar... en mooi klinken. Het is daardoor dat ze deze aria's boven het ordinaire kanarieniveau uittilt. Bijvoorbeeld in de aria van de gravin uit Rossini's "Le comte Ory" - En proie à la tristesse - krijgt de tekst alle aandacht die hij verdient, onafgezien van het feit dat de aria eindigt met een spektakelstuk als "Céleste providence". Ook in Juliettes wals Ah! Je veux vivre wisselt ze virtuositeit af met intiemere momenten.

De waanzinsscène van Ophélie is het enige stuk dat ze ook in 1996 opgenomen heeft. Sindsdien heeft ze die rol al verschillende keren op het podium gezongen (vorig jaar bijvoorbeeld nog in Covent Garden). En ze zal vermoedelijk van oordeel geweest zijn dat ze ondertussen meer in die rol gegroeid is en dat ze daarom deze scène nog een tweede keer wou opnemen. Haar uitvoering is genuanceerd opgebouwd, waarbij ze al de karakterwisselingen van Ophélie goed volgt, wat Dessay's Ophélie meteen tot een referentie maakt.

Publicatie: vrijdag 27 augustus 2004 om 20:12
Rubriek: CD & DVD