Hamlet in Londen

De operabewerking van Hamlet door Ambroise Thomas ligt blijkbaar nog altijd moeilijk in Engeland. Vooral het slot waar Hamlet tot koning gekroond wordt, is moeilijk verteerbaar. Indertijd werd er - speciaal voor het Britse publiek - zelfs een alternatief einde voorzien dat meer in overeenstemming was met het Shakespeare-origineel, maar van deze versie werd verleden week in Covent Garden gelukkig geen gebruik gemaakt.

Wat nog niet wil zeggen dat ze zich verzoend hebben met Ambroise Thomas. Het Belgisch-Frans regisseursduo Moshe Leiser en Patrice Caurier zorgt ervoor dat Hamlet op het einde zwaar verwond wordt door Laërte, waardoor het niet zeker is of hij wel effectief koning gaat worden... het lijkt wel een Belgisch compromis. En op het einde van het tweede bedrijf, na de opvoering van het toneelstuk "Le Meurtre de Gonzague", wordt Hamlet wat al te waanzinnig afgeschilderd.

Net zoals in Geneve (waar deze productie een aantal jaar geleden opgevoerd werd) werden de hoofdrollen door Simon Keenlyside (Hamlet) en Natalie Dessay (Ophélie) gezongen.

Simon Keenlyside is een zanger-acteur voor wie beide componenten even belangrijk zijn, alhoewel in sommige scenes het acteerwerk soms de bovenhand krijgt. De energie waarmee hij zich letterlijk in en tegen bepaalde scenes werpt (bijvoorbeeld de confrontatie met zijn moeder in het derde bedrijf), grenst aan het absurde, alhoewel ik toch niet het gevoel kreeg dat hij bewust overdrijft. Maar dit gaat niet ten koste van de vocale keerzijde. Hij zingt heel idiomatisch Frans en doet nergens afbreuk aan de zanglijn (hij zingt zelfs een triller in zijn drinklied "O vin, dissipe la tristesse"). Een voorbeeldje van zijn vocaal acteerwerk is bijvoorbeeld zijn antwoord op Claudius' "Appelle-moi ton père!" dat een heel ironiserend "Sire, mon père est mort" wordt.

De enige die een nog grotere indruk maakte, is Natalie Dessay. Ze is ongeveer een jaar buiten strijd geweest omwille van stemproblemen, maar nu is ze dus terug. Ze loopt er meestal nogal verweesd bij in haar witte trouwjurk, maar zingt een glasheldere Ophélie met een perfecte dictie. Het hele vierde bedrijf is aan haar gewijd met de beroemde waanzinsscene. In plaats van haar bedrijf te reduceren tot virtuoos coloratuurwerk zingt Dessay een dramatisch opgebouwde scene, waar al die trillers, arpeggios en stratosferische loopjes ingezet worden om haar uiteindelijk fatale waanzin gestalte te geven.

Yvonne Naef is bij ons vooral bekend in het Duitse repertoire, maar ze blijkt zich even goed uit de slag te kunnen trekken als Gertrude en zorgt ervoor dat de scene met Hamlet een ander hoogtepunt van de voorstelling wordt. Het is wel spijtig dat Robert Lloyd niet volledig overtuigt als Claudius.

Publicatie: zondag 18 mei 2003 om 17:24
Rubriek: Opera