Faust in Essen

De Faust-enscenering van Philipp Stölzl ontstond in 2008 in Basel en werd vorig jaar herzien in de Berlijnse Deutsche Oper. De opera van Essen heeft deze productie nu binnengehaald. Het is een productie die gekenmerkt wordt door een groot aantal coupures (vooral in de eerste helft), maar desalniettemin toch een samenhangend geheel vormt.

foto's © Karl Forster

Tijdens de ouverture worden we meteen geconfronteerd met het eenheidsdecor van Heike Vollmer: een cilindervormige toren met daarrond een draaiplatform. Op dat platform passeren tijdens de proloog bijvoorbeeld de spelende kinderen of het visioen van Marguerite op een schommel terwijl de oude Faust in een rolstoel zit vol medische apparatuur. Het eerste bedrijf wordt gereduceerd tot de essentie: het kermiskoor (met botsautootjes die rond de toren rijden), de afscheidsaria van Valentin en de ontmoeting met Marguerite... geen Gouden Kalf, maar ook geen "scène des épées" waardoor ook de profetie verdwijnt.

In het tweede bedrijf sneuvelen Marguerites ballade "Il était un Roi de Thulé", wat niet zo'n groot verlies is, maar ook Méphistophélès' serenade. Het juwelenkistje wordt een hele uitzet. Op het einde van de Juwelenaria lijkt Marguerite een Assepoester die klaar is voor het bal. Het derde bedrijf is dan weer wel volledig. Marguerite zingt "Il ne revient pas" terwijl ze hoogzwanger door de sneeuw ploetert (uiteraard zonder spinnenwiel) en Siébel mag zelfs zijn romance "Si le bonheur à sourire t'invite" zingen. En dan na het Soldatenkoor dé verrassing: Méphistophélès verschijnt en zingt dan toch "Le veau d'or" én "Vous qui faites l'endormie" !

De kathedraalscène speelt zich ook af in de sneeuw. Marguerite zit bij het lijk van haar broer, ze krijgt repliek van Méphistophélès die diametraal tegenover haar achteraan in de zaal staat terwijl de klanken van het orgel over het podium rollen. Tijdens die scène beginnen ook haar weeën en ze laat haar pasgeboren baby achter in de sneeuw. De Walpurgisnacht wordt een fantasie van het huwelijk van Faust en Marguerite dat besloten wordt met de eerste dans "Les Nubiennes", de rest van het ballet wordt uiteraard geknipt. Faust en Méphistophélès breken in in de gevangenis, Marguerite weigert mee te gaan en ondergaat de doodstraf met een inspuiting...

De voorstelling lijkt wat op een grabbelton, maar ze werkt wel... alhoewel Marguerite in deze productie de centrale figuur.

Maar ik was uiteraard niet naar Essen gereden om deze productie te zien. De hoofdreden was om de Faust van Abdellah Lasri te horen. Vorig seizoen zong hij hier een fenomenale Werther en ik had dan ook hoge verwachtingen. Die verwachtingen werden gedeeltelijk ingelost. Zijn Faust is nog niet zo doorleefd als zijn Werther, maar zijn tekstvertolking, frasering en uistekend Frans zorgden dat ik meteen bij "Rien, en vain j'interroge" kippenvel kreeg. Zijn bekendste aria "Salut, demeure chaste et pure" werd bekroond met een stralende hoge do.

De Brits-Canadese sopraan Jessica Muirhead is een nieuwe naam en één om te onthouden. Ze combineert perfect de speelse Juwelenaria, inclusief een mooie triller, met de dramatiek van de kathedraalscène en de rust bij haar verlossing in de kerker. Alexander Vinogradov was opgestaan met een verkoudheid, maar daar was niet veel van te merken. Hij zingt een elegante Méphistophélès met een grote bas en machtige diepe noten. Martijn Cornet was een eerder zwakke Valentin die vooral moeite had met de hogere noten van "Avant de quitter ces lieux", maar zich vocaal herpakte voor zijn duel en sterfscène.

Publicatie: zondag 14 februari 2016 om 10:02
Rubriek: Opera