La bohème in Antwerpen

Het was gisteren een nostalgische première bij Opera Vlaanderen. De meer dan twintig jaar oude Robert Carsen-productie van La bohème is terug en behoort nog altijd tot de topproducties van het Clemeur-tijdperk.

foto © Annemie Augustijns

Sinds deze productie in 2001 voor het laatst te zien was in Antwerpen, heeft ze de halve wereld rondgereisd. Ondanks dat reizen heeft ze nog niets aan frisheid verloren. Een schijnbaar eenvoudig decor waar de zolderkamer enkel gesuggereerd wordt door de afbakening met papieren sneeuw in het eerste bedrijf en de onvergetelijke paasbloemen in het laatste bedrijf concentreert alle aandacht op de personenregie.

Aan het begin van de voorstelling kwam Aviel Cahn melden dat de afgelopen weken een of ander virus door de bezetting waaide, maar dat iedereen zo goed als genezen was... met uitzondering van de Colline. Het jongensemblelid Leonard Bernad zong desalniettemin een aanvaardbare "Vecchia zimarra".

Het was iets minder goed gesteld met de twee vrouwelijke protagonisten. Gal James zong vorig seizoen een weinig overtuigende Rachel. Als Mimi heeft ze zo haar momenten, vooral dan in het laatste bedrijf. Maar ik verwacht toch iets meer rondheid van een Puccinistem in plaats van een schriele hoogte. Hanne Roos heeft weliswaar een mooie stem, maar ze is een paar maten te klein om als Musetta op te boksen tegen een Pucciniaans orkest. Anderzijds blijkt Antonino Fogliani ook niet de meest zangervriendelijke dirigent te zijn.

Gelukkig waren de twee mannelijke hoofdrollen wel goed. Najmiddin Mavlyanov had een paar minuten nodig om zijn stem in de plooi te krijgen, maar nadien zong hij een mooie Rodolfo met gevoel voor stijl en een goede hoogte die wel nog iets meer zou mogen stralen. De ontdekking van de avond was echter de Marcello van Simone Del Savio. Hij heeft een rijke bariton met een bronzen afwerking die naar het bas-baritonachtige neigt.

Publicatie: maandag 14 december 2015 om 18:29
Rubriek: Opera