Powder her face in de Munt
"Elisir" is amper achter de rug of de volgende opera staat al klaar. Voor Powder her face verhuist de Munt naar de Hallen van Schaarbeek en brengt er een degelijke productie met een uitstekende bezetting... al kom je wel geradbraakt buiten na twee uur op wiebelende en smalle voetbalstoeltjes te zitten.
foto's © Krzysztof Bielinski
Powder Her Face is een van de meer populaire recente opera's. Thomas Adès opera werd in 1995 gecreëerd en kan reeds verschillende ensceneringen op zijn rekening schrijven, inclusief de productie van de Vlaamse Opera meer dan tien jaar geleden. De opera is gebaseerd op het leven van Margaret, de Hertogin van Argyll, en dan vooral haar echtscheidingszaak in de jaren '60 dat - inclusief al haar seksuele uitspattingen met 88 minnaars - breed uitgesmeerd werd in de Britse tabloids.
De opera, en de enscenering van Mariusz Trelinski, begint en eindigt in 1990 in de hotelkamer waar de berooide Margaret woont. Centraal staat een zinken badkuip, het ligt dan ook voor de hand dat ze daarin op het einde zelfmoord zal plegen. De linkerwand, die doorloopt naast het publiek, bestaat uit een hotelgang met de deuren van de hotelkamers. Rechts is een wand met glazen kooien, een soort rariteitenkabinet met een collectie van haar bedpartners.
Trelinski brengt een samenhangende productie, al geeft hij soms een eigen invulling aan sommige scènes. De beruchte fellatio-scène speelt zich bijvoorbeeld af in een tankstation waar de Hertogin genomen wordt op de motorkap van haar auto. Haar gekreun en gezucht wordt versterkt de zaal ingestuurd, maar aangezien in de rest van die scène ook gebruik gemaakt wordt van een telefoon en andere microfoons vormt het toch een afgewerkt geheel.
De rechtbankscène lijkt vreemd te beginnen. In plaats van in de rechtzaal, zijn we in de slaapkamer van de Hertogin... de rechter, alias de Hertog, stapt uit Margarets bed en spreekt zijn betoog uit. De drie andere solisten nemen sowieso verschillende rollen op en hoeven niet noodzakelijk als echte karakters beschouwd te worden, maar kunnen evengoed een soort allegorieën zijn. Tijdens de rechtzaak volgen de "Electrician" en de "Maid" de rechtzaak op televisie. Een verdere verwijzing naar de media-aandacht komt in de voorlaatste scène: het is geen intiem interview in de hotelkamer van de Hertogin, maar een live uitzending op de BBC.
Alles bij elkaar is dit een meer dan behoorlijke productie, zelfs verrassend goed... Trelinski's enscenering van Manon Lescaut indachtig.
De hoofdrol werd uitstekend gezongen door Allison Cook, ze slaagt erin om tegen het einde toch sympathie voor de Hertogin op te wekken. Maar ze wordt eigenlijk de loef afgestoken door de sprankelende vertolking van Kerstin Avemo als de meid die als een ware kameleon van de ene rol in de andere kruipt en een uitermate expressieve Fancy-aria zingt. Leonardo Capalbo laat zijn tenor mooi lyrisch stromen, met jazzy ondertonen in zijn aria van de tweede scène. Peter Coleman-Wright kwam als Hotel Manager iets minder uit de verf.
Publicatie: vrijdag 25 september 2015 om 17:20
Rubriek: Opera